متاسفانه ارزش پول بیشتر از ارزش انسان و تحصیل و مهارت شده

من خودم کارآفرین تازه کارم که بی سرمایه شروع کردم. 

خودتو گول نزن اونی که از اول پنج میلیارد داره با منی که از اول هیچی نداشتم یکی نیستیم.  من خودم درس خوندم و برا دیگران کار کردم، تو برند سارک کار کردم. این فکر و قدرت مدیریت من و...  به هیچ دردی نمیخوره تا پول نداشته باشم. 

یه کارافرین درسته قدرت مدیریت داره ولی هشتاد درصد برا اون پوله کارافرین شده و بیست درصد برا مدیریتش. 

منم یه دیزاینرم که لباس طراحی میکنم و تولید میکنم و میدم کارگاه ها طرحمو برام بدوزن و خودم تو خونه دستگاه چاپ دارم،  چاپ هامم خودم طراحی میکنم و چاپ میزنم و فروشم نهایتا ماهی ده تومنه. ولی من اگه پول داشتم کارگاه خیاطی از خودم بود منم والا ده برابر این در میاوردم. 

این ینی تحصیلات چیزی به جز یه برده و کارمند نمیسازه. 

و ما هم برده ی یه رژیم بالاتریم. 

همون ماتریکس 

خب همون دلالی هم نیاز به مهارت میخواد.  اسم دلالی چیز خوبی نیست واسطه گری درست تره. 

بالاخره باید محصولات فروش بره و جامعه به دلال هم نیاز داره. 

نه عزیز من.  اتفاقا من برا پولدار ها ارزش زیادی قائلم چون زحمت کشیدن و بهش رسیدن ولی برا پولداری که خودش زحمت کشیده نه با خون مردمو تو شیشه کردن. 

اتفاقا کارفرماهای چشم و دل سیری دیدم که به کارمنداشون به چشم خانواده نگاه میکردن و هر چی خودش در میاورده با کارمندش تقسیم میکرده و پا به پای کارمنداش کار میکرده.  من منظورم این قشر از کارافرینا نیست. 

من منظورم قشریه که خودش هیچ کاری نمیکنه و پولشو میده تا دیگران براش کار کنن،  خودش مهارت نداره و مهارت دیگرانو میخره 

من انتقادم به رژیم سرمایه داریه. 

بذار منظورمو اینجوری برسونم پیکاسو و ونگوک. 

ادیسون و تسلا. 

ادیسون هیچوقت در حد تسلا نبود.  ولی ایده های تسلا رو با پول خرید و همه جا معروف تر شد. 

پیکاسو اصلا نقاشی هاش به پای ونگوک نمیرسن.  ولی پیکاسو دلال نقاشی بود و کلی نمایشگاه داشت. 

اما ونگوک بلد نبود نقاشی هاش رو بفروشه و از فقر خودکشی کرد. و بعد از مرگش معروف شد.