کسی هست هنوز که دوست صمیمی داشته باشه

همیشه کنار هم حالمون خوبه

تو گروه دوستیمون هر روز پیام میذاریم

یوقتایی شاید ناراحتم بشیم از حرفی ک زده میشه ولی بلافاصله اوکی میشیم

۳تامون بچه داریم

یکی هنوز مجرده

ولی رابطمون خیلی خوبه

خب پس اعتماد بنفست مشکلی نداره

اندازه نگهدار که اندازه نکوست

اتفاقا همین دیشب به ددوستم میگفتم

واقعا ادم لیاقت محبت و احترام ندارن.

من تیر رفتم مشهد بعد برای مشاورم یه سوغاتی نفیس اوردم

بهش پیام دادم که کجا ببینمت اینو بهت بدم؟یکماه بعد جواب داد،گفت باشه یه جا میگم بیا ببینمت،دیگه گم شد دوباره تا شهریور،گفتم بذار به بهانه روز پزشک تبریک بگم و دوباره پیام بدم،اقا جدی جدی دیگه جواب نداد🙂تا هم الان

فک کن من رفتم واسش هدیه ویژه گرفتم،حتی حاضر نشد یه ادرس بده که براش بفرستم

خیلی بی شعوری بود خیلی دلم گدفت که با چه عشقی واسش کادو خریدم بعد اینطوری رفتار کرد

یا مثلا همون دوستام که سر ۴۰ تومن باهاشون کات کردم،چند بار رستوران و ناهار شامشونو من حساب کردم،جایی پول نداشتت اول زنگ زدن به من، و .... بعد سر ۴۰ تومن ابرو منو همه جا بردن🙃

منم الان یاد گرفتم که اوللل الکی به کسی محبت نکنم،ددم لارج بازی در نیارم،و سوم با ادمی اصیلی که در سطح شخصیت و شان خانواده منه ارتباط داشته باشم،خاکی بودن دیگه مال این دوره زمونه نیست،منم تواضع رو حفظ میکنم اما دیگه کلا با ادم درست حسابی ارتباط میگیرم

واقعا دیگه ادما معرفت ندارن

یعنی کسایی که یه مدت هر روز باهاشون بودی و محبت جاری بوده الان دیگه حتی اسمتم یادشون نیست

من خیلی وقتا میگم بذار به دوستای قدیمیم پیام بدم یه حالی بپرسم،اونا معرفت ندارن من داشته باشم

اما انقدر سرد جواب میدن که میگم لعنت بهت که به اینا پیام دادی

یا یه وقتایی بقیه میدونن شرایطت خوب نیست حالت خوب نیست ولی یه حالی نمیپرسن که حداقل خوشحال شی بگی فلانی به یادم بود

دیگه همه اینا باعث شد که من روابط با همه رو سطحی نگه دارم و صمیمی نشم که بعدا نخوام ایگنو بشم و بگم کاش فلان کار رو نکرده بودم