هیچ کس جای پدر رو پر نمی کنه من خودم وقتی با بابام دعوام می شد وقتی میزد می دونستم دلش نمی خواهد این کارا کنه ولی برای اینه که من بفهمم این کار اشتباهه ولی خوب ببخشید واقعا من هم با او ن دعوا میکردم بعد میرفتم گریه می کردم چرا دست روی بابام بلند کردم آیا این از روی انسانیت هست قشنگ از بابام می فهمیدم اون هم پشیمونه
دوست نداشتم بگم ولی من تعداد بسیار بسیار زیاد نماز قضا دارم نمی دونم چرا هر وقت مشکل پیش می یومد یقه خدا و پیامبر و دین را گرفتم اونور قضیه کار خودمو ندیدم ولی من خودم یکی باید دعام کنه چون تازه دوباره شروع کردم بخونم نماز حتی اگه گناه کنم بازم نمی زارم کنار چون اونوقت دیگه هرگز راه برگشتی به پاکی نیست با صدتا گناه حتی اگه کار مثبتی انجام بده حتی اگه بقیه بگن نه تو گناهکاری هر چی خدا می بینه این خداس که تصمیم می گیره بنده اش نیکوکار بشه یا نه اون دیگه چشم گوش کامل بسته دلش سیاهه به خودم می گم حتی اگه گناه کردی بازم کار خوب کن تا بلکه دوباره خدا ببخشدت
پدرت رو از دست دادی، خدات رو که از دست ندادی.
اتفاقا به این فکر کن خدا تو رو بیشتر دوست داره که پدرت رو هم برده پیش خودش که تو فقط به خود خدا تکیه کنی. پدرت هم اگه بود، اونم به خدا تکیه میکرد.
شاید بگی شعار میدم ولی عین حقیقت و واقعیته. خدا از پدر مادر بهمون مهربونتره و همه ی قدرت و عزت هم دست اونه.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
12 ثانیه پیش
12 ثانیه پیش
13 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز