با پسرم دعوام شده شوهرمم خونه نیست

عزیزدلم خودتو ناراحت نکن بچتو مجبوربه کاری که دوس نداره نکن این برای آیندش خوب نیس بذار چیزیو که دوس داره دنبال کنه بچهاوقتی انتظار پدرمادرشونو ببینن که همیشه کمالگرا میخوان زندگی نزیسته خودشونو به بچه تحمیل کنن اززندگی ناامیدمیشن و اعتمادبنفسشونو ازدست میدن دوس نداره بگو دیگه نمیخواد بری بذار هرکاری دوس داره دنبالکنه نه بازور

 اون هم دلایلی داره شاید اونقدر غرق جایگاه و مقام و کار و ... بوده که از محبت فرزند غافل شده 

ببینید وقتی چیزی میگن خوب گوش کنید تا پاسختونو دریافت کنید .

ایشون مشکلشو گفته و من در جواب گفتم این مشکل توسط یه فرد تحصیل کرده موفق از خانواده یا آشنا تاثیر گذار .

ولی دلیل بر این نیس که همه با تحصیلات عالی باشن  و همیشه استثناها وجود دارن

پسر منم ۱۰ سالشه درسخون انچنانی هم نیست کلاس زبانش هم تفریحی داره میره چون واقعاااا تو سن جدی گرفتن نیست و طبیعیه!!!

تحت هر شرایطی باید بدونه که دوسش داری و قبولش داری مگرنه تو دوران بلوغ فقط به دوستاش اعتماد میکنه و هیچی رو به شما نمیگه که با وجود این همهههه اتفاقای وحشتناک از اعتیاد بگیر تا بالا برای پسر بچه‌ی در حال بلوغ یعنی وحشتناک… ( الهی که دور باشه از همههههه). شما هم سر هر چیزی مهر مادرانت رو نگیر ازش اصلا و بدون اکثر بچه ها همینطورن به اقتضای سنش کم کم آگاهش کن با راه درست 

خب گلم خاهری برادری دایی عمو عمه کسی که تو مهمونیا میبیننشون و باهاشون ارتباط بهتری دارن بهتره غیر مستقیم ازش در مورد کارایی که میکنه و هدفایی که داره بپرسه. ببینید اصلن تو ذهن خودش برای آیندش چی میگذره و برنامش چیه. شاید اصلن هدفش چیز دیگس و علاقه مندیش چیز دیگس. 

در ضمن در صورتی که تو رفاه زیادی باشه بی هدف و بی انگیزگی به سراغش ممکن بیاد. 

دوسال دیگه ممکنه بدتر از این رو هم بهتون بگه .

 هرچیزی رو که روابطتون رو  به هم می زنه رها کنید .

سالها بعد که حسابی روتون به هم باز شد حسرت می خورید که هیچ چی ارزش این رو نداشت .مطمئن باشید مسیر موفقیت این نیست .

شاید هنوز چاه نکنده که این حرفو میزنه ،یه بار توحیاط خونم ب پسرم گقتم بیا دوتا موزاییکو دربیاریم جاش درخت بکاریم کمکم میکنی؟ ذوق کردچکشو قلم رو دادم دستش هرچی میزد نمیتونست کنار موزاییکو سوراخ کنه چن دیقه محکم ضربه میزد ولی نمیشد کمکش کردم موزاییکو شکستم هردومون عرق میریختیم همون لحظه ک دیگه نا نداشت گفتم یه کسایی هستن که همیشه مجبورن ازین کارا کنن تا بتونن غذا ولباس تهیه کنن ،گفت خیلی سخته مامان هرروز ،گفتم آره سخته ولی مجبورن ،چون دیگه نمیتونن برگردن به بچگی و درس بخونن وآینده خوبی واسه خودشون بسازن ،کساییکه بجگی خودشونو با خوب درس خوندن گذروندن دیگه بزرگ شدن مجبور نیستن ازی کارا کنن ،پسرم چون دستاش تاول زدن با تمام وجود فهمید چی دارم میگم بهش ،

 خب با طرز تفکرش آشنا شدید ،خیلی خوبه،از مدرسه و معلما بخاید با بچه ها صحبت کنن در مورد معنای زندگی و مثال هایی بزن از افراد موفق خانواده. بگو تویی که به من میگی من چیزی نشدم دوست داری فردا بچت به خودت بگه؟خلاصه که تفکرش اول باید تغیر کنه که این اتفاقا توسط شما نمیشه که بشه ولی تلاشتونو کنید 

دوست خوب داشته باشه و تلاشگر 

دوست وآشنا خوب و موفق  صحبت کنن باهاشون 

حرفای معلم خوبشون

در ضمن  بنظرم مسئولیت به عهده بگیره  تا ببینید استعدادش چیه،شاید تواناییش در چیز دیگه ای هست و هنوز نتونسته کشف کنید. (از ماهی نمیشه توقع بالا رفتن از درختو داشت)

کلاس ورزش

دوست خوب 

فعالیت های فرهنگی 

و اینکه سر ب سرش نزارید زیاد.چون بچه ها تو این سن عصبین و زود رنج و پرخاشگر. مهربان باشید و منعطف و براشون ارزش قائل باشید. براش دعا کنید همیشه و از خدا بخاید مسیر زندگیش خوب پیش بره و موفق باشه

شما علاوه بر یه مادر خوب بودن یه فرد آگاه و هدفمند هم هستید و اینا از تحصیلات بالا داشتن هم ارزشمندتره 😊 ان شاءالله موفق باشید

ناراحتیتون قابل درکه به خودتون نگیرید سن نوجوونی بچه ها گستاخ و سر به هوا میشن