خانواده همسرم خیلی تو زندگیمون دخالت میکنن

انقدر مادرش،ازم قیمت همه چی رو میپرسید یکبار گفتم چطور میخواهین حساب کنین  گفت نه به من چه 

گفتم پس چه فرقی میکنه چنده 

خیلی کمتر شد سوال پرسیدن راجع به قیمتا

ما هر چی تلاش کردیم نذاشتن خونه اجاره کنیم 

و گفتن باید تا یه مدت تو فلان اتاق پیش خودمون باشید 

و کلی وعده دروغ که براتون کاملش میکنیم و این حرفها 

.

از تمام ظلم های دیگه بگذریم که جای گفتن و وقتش نیست

از فردای عروسی نامادری همش منو سوال پیچ میکرد که برای فلان موضوع چه کردید؟

صبح

ظهر

عصر

شب 

همش می‌پرسید 

شب ها میموند پشت پنجره از عمد که من سایه ش رو ببینم و به حرفامون گوش میداد 

من هم خیلی روی این مسائل حساس هستم 

و دوست ندارم خصوصی ترین مسئله زندگیم سر زبانها باشه 

چهارتا دختر داره 

میخواستن از جزییات باخبر باشن 

اونوقت دخترای مجرد هم حتی 

کلا موجودات عجیبی هستن 

در صورتی که ظاهری نرمال دارن 

دیگه دیدم اونجا جای زندگی نیست 

یهو میومدن تو اتاق 

همش سوال پیچ 

کلا کسی شاید باورش نشه 

اما سر این موضوع حسادت داشت و تلاش می‌کرد تعطیلش کنه 

بماند کارایی که میکرد 

یه هفته شد 

با تمام اون خستگی جهاز برون و عروسی و برنامه ها 

افتادیم دنبال خونه

با کلی وام و قرض 

یه واحد کوچیک اجاره کردیم و رفتیم 

عذابی نبود که سرمون نازل نکردن 

اصلا دوست ندارم به اوایل ازدواج و شروع زندگی مشترک فکر کنم ...هر چند همچنان ظلمهاشون ادامه داره.....

من دستم خورد و تو واتساپ زنگ زدم به خواستگاری که بهش جواب رد داده بودم. (بعد 3 روز از جواب رد) بعد دو ساعت دیدم پیام داده که وقت داری حرف بزنیم. منم جواب دادم در چه موردی. اونم گفت چون شما تماس گرفته بودین میخواستم ببینم چیکار دارین. منم عذرخواهی کردم و گفتم دستم خورده بود. ایشونم گفت فکر کردم نظرتون عوض شده. نمیدونستم چی بگم. همینطوری نوشتم خیر چون عقاید آدم عوض نمیشه. اونم پیام داد ولی من و شما توی مسائل اصلی هم نظر بودیم. دیگه نمیدونستم چی بگم. سر کلاس بودم و اصلا تمرکز نداشتم. پیام دادم من الان تمرکز ندارم پاسخ بدم. اونم دیگه پیام نداد. منم ندادم. با دو تا مشاور حرف زدم گفتن اشکالی نداره پیام بدی و دوباره حرف بزنین ولی خودم احساس میکردم با این کار کوچیک میشم و دیگه پیامی ندادم. تا اینکه کسی که ایشونو معرفی کرده بود تماس گرفت که این آقا گفته من با مشاور حرف زدم و گفته اگر دختر خانم قبول میکنه یه بار همو حضوری ببینین. (چون فقط 2 بار تلفنی حرف زده بودیم). منم گفتم باشه. الان چند روز گذشته و ایشون نه پیام دادن نه هیچی. من ازین کارشون خوشم نیومده و میخوام اگر پیام دادن بگم نرم عوض شد و نمیام برای دیدار حضوری

من کسی ازم بپرسه میگم از قبل داشتم 

جزییات و قیمت خریدهای که بماند

قیمت جوراب 

دفعات حمام 

بیرون رفتن 

مهمونی رفتن 

مهمون اومدن 

خوابیدن 

غذا خوردن 

آرایشکاه رفتن 

درس بچه 

از همه چی همچنان می‌خوان سر در بیارن 

با اینکه خودم شخصیتی دارم اینچیزای دیگران اصصصصصلا برام مهم نیست و هیچوقت نمیپرسم 

حتی از خواهرم

خیلی تلاش کردیم هردومون 

اما با زبون بازی و دلایل الکی مجبورمون کردن

درسته ولی بعضیا خیلی پرو اند مثل شوهر من هعی ادامه میده 😬

ممنون. علت رو بپرسم فکر نمیکنن من عجله دارم یا مشتاقم؟ در واقع ناراحتی من از اینه که حتی یه پیام ندادن بگن مثلا این هفته یا هفته ی آینده یا مثلا بپرسن کجا بریم بهتره

از ناچاری رفتم با مشاور صحبت کردم  وقتی جزئیات رو مطرح کردم 

گفت قطع ارتباط کنید 

فقط همسرم از یک مادر دیگه س 

و بقیه بچه ها از نامادری هستن 

همه مثل مادرشون شدن 

پدر همسرم از ترس و از خدا نشناسی پشت اوناس 

با اینکه کامل می‌دونه چه آدمهایی هستن