الان تو یه تاپیکی بودم خانمه بعد از چندسال کار کردن یچه دار میخواست بشه میگفت کاشکی از همون اول سرکار نمیرفت و بچه دار میشد
خیلیا کامنت دادن بچه بیاری که چی بشه اخرسر ولت میکنه میره
بچه های فامیلو میبینم که مادر یا پدراشون براشون جونشون رو میدن ولی بچه ناراضی هست همیشه
خب اخرش که چی شما با چه انگیزه ای مادر شدین وقتی بچه اتون ناراضی هست چیکار میکنید؟ یا میدونید اخرسر اردواج میکنه و میره سر زندگی خودش و دیگه تحویلتون نمیگیره
من تو اقدامم اصلا قصد بچه دار شدن نداشتم
مادرم تو گوشم خوند الان بچخ میخوام اما اکثرا نظرای مخالف ر رو که میبینم از یک طرف دلسرد میشم اما از طرف دیگه بچه میخوام
گیج شدم
امیدوارم هر آنچه کردم در حق والدینم برگرده به خودم
امیدم همینه
اگه یه روز بچه‌دار بشم تمام آرزوم اینه که بتونه منو رها کنه و درعین حال خوشحال باشه
نمیخوام احساس کنه هیچ مسئولیتی در برابر من داره
یا من ازش انتظاری دارم و به دلیل نیازمتدیم به دنیا آوردمش
مگه قراره بچه برای ما چکار کنه؟
از نظر من همین که دخترام درآینده موفق و عاقبت بخیر بن، برام کافیه
من بابچه مخالف بودم وهستم وبخاطرشوهرم راضی شدم اماالان همش فک می کنم اگه بچم نبودننیتونستم دووم بیارم بخاطراونه که سرپام برای مادرنتیجش مهم نیست خودبخودعشق پیدامی کنی به بچه
انگیزه ای برای بچه دار شدن ندارم
وا دوتا بچه دارم خدارو هزار مرتبه شکر اونا قد میکشن منو شوهرم ذوق میکنیم خدا همه بچه هارو حفظ کنه بچه های منم همینجور
با بچه هام فهمیدم خانواده یعنی چی
منم بودم اونجا.ولی چه میشه کرد رسم روزگار همینه حتی اگه آخرش ولم کنه بره بازم ناراحت نیستم از اینکه براش وقت میذارم و به قولی لقمه خودمو دهنش میزارم.
بعدم چرا باید ول کنه بره الان شوهرم مادرشو ول نکرده که بالای خونش خونه ساخته اونجا زندگی میکنیم و بهش میرسه.خودمم تا اونجا که بتونم به مادرم میرسم.برادرم وضعش خوبه برا مامانم خونه خریده ماهانه بهش پول میده،دکتری حایی بره میبرتش ،خورد و خوراک خونشو میخره.هستن بچه هایی که مادر پدرشونو ول کردن ولی همه یکی نیستن
