نمیدونم این تفکرم از کجا نشات میگیره اما همه چیو به منظور برداشت میکنم. بعضی مواقع حسم درسته و طرف خیلی زود میاد پیشنهادشو میده برای اشنایی اما خیلی وقتا میدونم که قصد و نیتی نداره اما بازم حسم هی میگه نه از تو خوشش میاد. همین باعث میشه سریع کنار بکشم و ارتباطم رو قطع کنم بدون اینکه اصلا چیزی باشه. از سال کنکور هر مشاوری میگرفتم حس میکردم بعد از یه مدت منظور دار میشه حرفاش و سریع مشاورم رو عوض میکردم. الانم توی دانشگاه همش این حس رو دارم. البته میگم خیلی وقتا حسم درسته و پیشنهاد میدن اما حتی کسی هیییچ منظوری نداشته باشه هم باز برداشت من اینه. چیکارکنم دیدگاهم تغییر کنه؟
شاید لیسانسه ها رو زیاد نگاه کردی یا دوس داشتی
توهم میزنی این فکرا چیه که هی میکنی😂
خب خودت مشکلو متوجه شدی. پس دیگه فکر کنم سخت نباشه اصلاح رفتارت. میتونی یه مدت از یه دوستی کسی که بهش اعتماد داری کمک بگیری. مثلا ازش بپرسی اینکه فلان آقا فلان رفتارو کرد یعنی منظور بدی داره؟ و به جوابای اون فرد اعتماد کنی. البته اون فرد مثل خودت نباشه ها
در یک سنی آدم فکرمیکنه مرکز عالم وجوده و تمام نگاهها و توجهات به اونه خب بعضی ها سریع ازش رد میشن بعضی هام نه.. من خانم 35 ساله دیدم که هنوز این طرز فکر رو داشته که همه دارن به اون نگاه میکنن یا همه یه منظوری دارن.. شاید یکم ناشی از خودشیفتگی باشه
اره اتفاقا دارم پیش تراپیست میرم و بهم خیلی کمک میکنه
اما نه فکر میکنی اسونه. اصلا اسون نیست. بمن گفت حداقل دوسال باید روی خودت کار کنی. ببین هرچیزی که طولانی بشه یعدا ترک کردنش خیلی سخته مخصوصا اگر عادت ذهنی باشه
مشکل کجاس الان.خب شاید این وسط کسی قصدش ازدواجه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
34 ثانیه پیش
35 ثانیه پیش
42 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز