من ده دوازده سالم بود،، اصلاااا ادم ترسویی نبودم. تو غروب بود فقطم خودم خونه بودم، رفتم تو اتاق قشنگ دیدم ی چیزی تیز از جلوووم رد شد
یه بار با چندتا بچه فامیل که تقریبا همسنیم تو روستای مادریم رفتیم جن بگیریم(هراز گاهی برا مسخره بازی نصف شبا می‌رفتیم که ادرنالین خونمونو تامین کنیم) تا یه مسیری که خونه ها تموم میشن می‌رفتیم و برمیکشتیم آخرین بار تا پشت آخرین خونه رفتیم که یهو یه پیر زن خیلی زشت دیدیم که یه چادر سفید پوشیده بود پاهاش رو زمین نبود ینی اصلا پا نداشت و نزدیک یه متر از زمین فاصله داشت و داشت میومد سمت ما و هرچی نزدیکی تر میشد قیافش بدتر دیده میشد ماام فرار کردیم و بعد یه دقیقه برگشتیم و چیزی نبود ولی روی کوها دیدیمش نزدیک قبرستون
بیارم که من و شوهرم داشتیم برمیکشتیم به سمت خونه مادر شوهرم من کنار یه قبر دیدمش که نشسته ولی خب کسی حرفمونو باور نکرد و مامانا فکر کردن که من از خودم گفتم تا بچه ها بترسن
بعضی خوابم ب واقعیت تبدیل میشن
بیارم خواهرم که تو خونه تنها بود و تو اتاق خوابیده بود می‌گفت انکار یه جمع بیشتر نفره بودن که تو خال جشن گرفته بودن دست میزدن می‌خوندن و میخندیدن صدای گاز که جای بزاری و لیوان و باز و بسته شدن در یخچال میومد وقتی رفت تو خال دید کسی نیست خونه ام جوری نبود که یکی صدای همسایه اومده و ابجیمم می‌گفت جوری بود که قشنگ تو خونه خودمون بود و رفت آمد اینارو حس میکردم که رد میشن از جلو در اتاق
تو یه کتابی خوندم نوشته بود دلیل علمی معجزه یکی از پیامبر هارو پیدا کردن بعد نوشته بود غریبی ها دنبال رد کردن معجزه های ما هستن درحالی که معجزه هم حتی باید با دلیل علمی اتفاق بیفته🤕
دستشویی خونه پدر بزرگم تو حیاطه و خالمم می‌گفت که چند بار براش پیش اومده که رفته دستشویی و یکی صداش کرده وقتی میاد بیرون کسی نیست اولش می‌ترسیده ولی خب عادت میکنه الآنم که ازدواج کرده و از اونجا رفته میگه گاهی اوقات با صدای مامان بزرگم یا بابا بزرگم صداش میکنن
