هر روزم اینجوریه که میرم دانشگاه برمیگردم خوابگاه میرم دانشگاه برمیگردم خوابگاه
شاید دو هفته‌ای یه بار هم اگه بچه‌ها برن کافه و به منم بگن برم باهاشون
از یه طرف فشار درسی و کلاس‌ها از یه طرف فشار دوری از خانواده از اول ترم تا الان اصلا نتونستم برم خونه و تا آخر این ماه هم نمیتونم
از اینور هم مثل یه زندونی همش تو دانشگاهم دیگه حس می‌کنم تو خوابگاه پوسیدم
دلم هیجان میخواد یکم تفریح میخواد
شهرش هم شهر کوچیکیه جای تفریحی خاصی نداره جز کافه و رستوران که اونم خب با این هزینه‌ها نمیشه همش رفت
یه روز واسه همین روزای تکراری دلت تنگ میشه
برو باشگاه کلاس زبان.یکم تنوع بده
چی میخونی؟ رشتتو دوس داری؟
وای منم
صبح پنج بیدار میشم. سرکلاس همش استرس، درسارم که خودم باید بخونم استادا دکور تشریف دارن
روزا تکراری
تا ۱۸ که همش تو درس و کتاب و مدرسه بودم الان دانشگاه نمیدونم کی میخوام از زندگی لذت ببرم
جوری که وقتی یکی از درس و دانشگاه سوال میپرسه دلم میخواد با دندونام تیکه پارش کنم
ببین باید خودت برا خودت زندگیتو جالب کنی
من شهری بودم که هوا سرد بود برعکس شهر خودم که خیلی کم برف میومد اونجا همش برف بود
و من واقعاااا لذت میبردم از تماشای برف و تجربه جدید
عصرا میرفتم تو سرما تو محوطه خوابگاه هات چاکلت میگرفتم مینشستم برا خودم از آزادی و تنها بودنم با آهنگ یا ویدیو یوتیوب لذت میبردم
اگه تایم داشتم میرفتم تو شهر یکم پیاده روی یا کافه ای چیزی
اره اگه خودت تلاش نکنی تا از این دوره زندگیت لذت ببری واقعا اذیت میسی
