خودکشی تنها راه یه ک مونده برام

کامل خوندم اما هیچ چیزی ارزشش رو نداره خودت رو بخاطرش بکشی

جداهم که شدی دخترت رو ببر و اصلا خونه پدرت هم نرو اونا نمیتونن تورو زور کنن مستقل شو

پسره میدونه متاهلی؟هنوز مهر طلاق نخوردی پس متاهلی پس اگر میدونه و باهات بیشرفه،این هیجانات. احساساتی ک گفتی کاملا طبیعیه،شما در اوج دلشکستگی وارد رابطه ای شدی ک ارامش داده بهت،الان داری راه چن سال قبلتو میری با حست رفتی جلو اونم ی حس اشتباه،تنها راهت اینه ارتباطو قطع کنی بری مشاوره ،وبچسبی به زندگی ک نصف ولش کردی اونو ببند پروندشو یا با طلاق یا برگشت 

درضمن این وسطا ب بچتم فکر کن مخصوصا ک میخوای خودتو بکشی

برگرد به شوهرت اینایی که گفتی مشکل زیاد بزرگی نبودااا تو خیلی زود ازدواج کردی و این تقصیر شوهرت نبود.منم شوهرم دروغگو دست بزن داره فحاشه.عصبی.بچه ننه به شدت حامیه خانوادش هست پول خرج نمیکنه ولی موقعیت مالیش خیلی خوبه ولی من دوتا بچه دارم .ببین شوهرت کدوم ایناست .نمیدونم به نظرم بچت زیر سایه پدرش بزرگ بشه خیلی بهتر از اون پسریه که با زن شوهر دار دوست شده پدر خوبی واسه بچت نمیشه

اسی شنیدی میگن شاه میبخشه شاه ولی نمیبخشه

تو ب درگاه خدا توبه کن و قول بده دیگ خیانت نکنی خدا میبخشه خودت هم خودتو ببخش و فراموش کن و برگرد ب زندگیت

فقط من ازاین میترسم پسره بره همه چیو بزاره کف دست شوهرت

اینجور ادمی هس؟؟؟؟؟؟ 

کسی جای تو نیست بخواد قضاوتت کنه کاری هم به درست و غلط عملکردت تو گذشته ندارم اما تا قیام قیامت تو مادری و مسئول زندگی یه بچه بی گناه حق نداری خودت با دست خودت بی مادرش کنی.هرچی بوده گذشته هرکاری با زندگی خودتو بچتو همسرت و اون جوان مردی گذشته اما حق نداری با دست خودت بچتو بی مادر کنی

به نظرمن از این پسر دل بکن. واقعاسخته درست میگی ولی اگه با پسره بری یک عمر دلت پی بچته اگه به شوهرت برگردی میدونم دیگه ازچشمت افتاده و دلت شایدپیشش نباشه ولی یادت باشه تو یک مادری یک مادر قوی

شما خیلی وقته  که مردی نیازی به خودکشی نیست 

 یا همینطور به این زندگی ادامه بده یا خودتو احیاء کن به زندگی برگرد 

هنوز راه زیادی داری سنت کمه 

درسته   با سن کم ازدواج کردی خطا کردی 

ولی هنوز میتونی زندگیتو تغییر بدی 

مگه ماها اشتباه نداشتیم تو زندگیمون؟یا زندگیمون و گل و گلستونه؟خیر جانم ازین خبرا نیست ماهم یه جاهایی اشتباه کردیم ولی چاره ای نیست باید بمونیم و زندگی کنیم

آدم وقتی تو شرایط روحی سخت قرار میگیره همش خودشو مقصر می‌دونه درحالی که تو زندگی و روابط یه انسان با دیگران یه نفر مقصر صد درصد نیست قطعا همه دخیلن تو عملکرد اطرافیانشون حالا کم باشه یا زیاد