لطفا بازن بیشتراز پنج سال کوچیکتر ازخودتون ازدواج نکنید

پدر شوهر من ۶۲سالشه هرروز از زنش میناله

مامانت گرمی زیاد بهش بده درست میشه😉😉

انشالله به خق خدای امام رضا من و عزیزانم ازین چیزایی که شما گفتی در امان بمونیم

شما هم خدا به دلت بده

البته خدا به دل همه میده مطمئن باش

کاش میتونستم خوب هم زندگی کنم ، ولی بلد نبودم . 

اما در مورد ازدواج ، تابوهایی هست که فروریخته ، اصطلاحاتی مثل نیاز جن.س.ی ، ار.ضا و ... که آگاهیم ، اصلا در دایره فکری نسل پیشین نبود ، ولی خوب مردم اسیر تبلیغات  هستند که به شکل های مختلف به مغز وارد میشن . نهی ها کم کم عادی میشه و وقتی عادی شد ، به راحتی انسان میتونه سراغش بره . 

انسان های قدیمی ، نسل های قبل ، اصلا چنین چیز هایی در ذهنشون نبود که بخوان ازش جلوگیری هم کنن . ولی در ذهن ما اون بازدارنده اصلی که میشه گفت   عدم ورود ذهن به تابوزدایی هست ، دیگه از بین رفته ، خیانت هم نباشه ، قوه خیال توان فعالیت داره و این خیلی آسیب میزنه.

دختر خوب شما هنوز مجردی واز زندگی مشترک وروابط بین طرفین فقط یه چیزی شنیدی ،هیچ تجربه ای نداری ،مثل اینه که حتی یکبار هم آشپزی نکردی ولی به بقیه توصیه میکنی مرغ مجلسی روچجوری درست کنید ،این نوع رابطه بین پدر ومادرت هزاران علت داره که شاید یک علت بسیار کوچکش برگرده به سن پدرت .همانطور که دوستان گفتن اکثر اقایون در سن بالا هم مشکلی برای رابطه ندارن .پس اصل مشکل پدر ومادرت رو جای دیگه باید جستجو کنی .

کلا ، قدیمی ها در یک دنیای دیگه زندگی می کردند . موضوع های جدید مثل عشق و ار.ضاع و .. در جهان اونها نبود. 

دنیای قدیم ، دنیای وظایف بود ، دنیای جدید دنیای خیال و حق .

تو قدیم ، همه در حال کار کردن بودن ، یک آتش روشن کردن ، آب تهیه کردن ، غذا درست کردن و استحمام کردن ، روی هم رفته کل روز رو برای یک زن می گرفت . برای مردها هم که همشون کار یدی یعنی عملی داشتن ، همیشه کار می کردن ، فرصتی برای خیال پردازی نداشتن ، 

فیلم نبود ، داستان نبود ، اوقات فراغت هم اگه بود ، می نشستن و صحبت می کردن.

کلا زندگی طوری بود که نمیدونستن کی اومدن و کی رفتن . 

یک دختر و پسر تو ۱۵ سالگی و .. ازدواج می کردن و بلافاصله ، فرزند پشت فرزند ، و دیگه چه فرصتی بود برای تماشای فیلم و .. 

البته اون زمان ها زندگی ها بسیار ساده بود و مثلا مثل الان نبود که یک فرزند از نوزادی تا سن بلوغ ، هزار تا نیاز داشته  باشه ، لباس ، کلاس های مختلف ، ویتامین و .. مکمل ها و .. 

بچه ها از شیرخوارگی که رها می شدند ، تو کوچه و برزن وقت می گذروندن و بلافاصله ازدواج و ادامه چرخه .

ولی نسل جدید ، یک نسل پر از نیازه . استانداردهای زندگی بسیار زیاد شدن ، تخیل به واسطه مشاهده زندگی های خیالی ، که علتش فیلمها ، روان شناس ها و .. هستن،  زیاد شده .

ببینید ، دنیا ذاتا توان تامین اینها رو نداره ، مشکل از همین جا هست که ما یک دنیای فکری پیدا کردیم که با دنیای واقعی فرق داره . 

خود موسیقی ، و تماشای صحنه عاشقانه یک فیلم و حتی کارتون و حتی فیلم های پ و ر . و غیره ، تصویر دست نیافتنی از زندگی،  چه از باب حسی و ج.نسی و .. در ذهن درست کرده ، اینها نمیتونه تامین بشه ، کلا با ذات دنیا فرق داره ، 

من مذهبی کلاسیک نیستم ، اما اگه مذهب رو نوعی تجربه در نظر بگیریم،  چیزهایی که موجب میشن احساسات انسان ، به شدت تحریک بشن ، مثل موسیقی ، فیلم ، کتاب و .. همه موجب پیدایش تضادی بین زندگی روحی و خواسته های روحی انسان ، با توانایی جهان در تامین اونها شده ، ازدواج اونی نیست که در فیلم و کتاب می‌بینیم و در موسیقی ، در حس و حال اون میریم . یک چیز ساده هست و مرد و زن واقعی با مرد و زن فیلم و موسیقی فرق داره ، به ویژه که دنیا بازی های مختلف مثل مرگ و بیماری و .. داره که اگه رخ بده ، خیالات فرومیریزه .

بهتر بود در جهان ، متناسب با خودش قرار بگیریم و بدونیم کجا هستیم

خواهش می کنم ، اما متاسفانه ما در جوانی در شور و حال هستیم و زمانی متوجه میشیم که دیر شده. برای مثال خودم رو میگم ، وقتی که وارد دانشگاه و خوابگاه شدم ، خوب یه زندگی متفاوته ، تنهایی هامو با تماشای فیلم و موسیقی سپری کردم ، چاره ای هم نبود ، اون زمان هایی که من جوانی خودمو در این ها گذروندم ، باید خونه داشتم و کار و زن و زندگی! اما به جاش چی بود؟! کاست های موسیقی( اون زمان کاست بود) و فیلم و کم کم سیگار و قلیون . خودم سراغ کارهای دیگه نرفتم ، ولی بقیه یکی افسرده ، یکی عاشق ، یکی تو کارهای به قول خودمونی عشق و حال های ممنوع ! بعد که از دانشگاه و خوابگاه میای بیرون ، بعد دو سال سربازی ، بعد دنبال کار و .. که در نهایت ، همه این ها ایجاد فرسودگی و افسردگی می کنه و پناهگاه ، همین موسیقی و فیلم و بعد ها فضای مجازی بود . ولی نهایتا روزی مجبوری با جهان واقعی رودر رو بشی و می بینی که در سراب زندگی می کردی ! 

کلا شاید متحجرانه به نظر بیاد و گفته هام تا حدودی شبیه تندروهای مذهبی بشه ! اما واقعیت اینه که همه اینها مضر هستند . شاید لذت بخش باشن، موسیقی ، فیلم و سریال ، چه ژانر وحشت و چه عاشقانه و هرچی ، همش تخیل هست و هیچ کدام از این تجربه ها رو پدر و مادر های دهه های ۶۰ به قبل نداشتند . ببینید چقدر پیرمردها و پیرزن های قدیمی ، آسوده خاطر هستند؟ اصلا مسائل جن‌ س.ی ، عشق و کراش و .. تو ذهنشون نیست ، چرا؟ به موقع و اصولی و در واقعیت رشد یافتند و اسیر خیال نشدن . به زندگی هنرمندان که الان مثل بت اون ها رو می پرستن ، نگاه کنید! هیچ کودوم زندگی نرمالی نداشتن ، پر از روابط شکست خورده ، کوتاه مدت و ازدواج ها و طلاق های زیاد و افسردگی! 

البته ما چاره ای هم نداشتیم . زمانه ایجاب می کرد . ولی همیشه نگاه به اطراف و دیدن اینکه چه کسی در زندگی موفق بوده و چه کسی نه ، بهترین روش هست . نه مراجعه به کتاب های روان شناسی و مردان مریخی و زنان ونوسی و صحبت های دکتر انوشه و هلاکویی ! اینها به خدا افراد رو گمراه کرده !