واقعاً این ده سال زندگی مشترک که داشتیم
بخاطر قناعت همه کارامو خودم کردم
موهامو کوتاه کردم
آبرو برداشتم
مو رنگ کردم
مو دکلره کردم
اصلاح کردم
.
بعد از ده سال به شوهرم گفتم زنی که خرج نداره ارج نداره
به زور کارت بانکی شو گرفتم
رفتم موها مو کوتاه کردم
موهامو رنگ کردم
آبرو هامو رنگ کردم
شد یه تومن
.
همش شوهرم غر زد گفت..پولام تموم شد
چرا رفتی آرایشگاه
منم گفتم ازین به بعد وضع همینه.
دیگه همه کارام تو آرایشگاه
مگه ده سال خودم اینارو کردم
یه گرم طلا خریدی برام برا تشکر و قدردانی
چرا من باید قناعت کنم
مگه قراره آخرش بهم مدال زن فداکار بدن
.
شما چی
؟؟؟؟
آرایشگاه می‌رید!؟به نظرتون کار خوبی کردم؟
