و خدا صبر دهد
به دلی که فراموشی نمیداند...
🥀🍂
ولی خودمونیماااا فراموشی هم نعمتیه...
وقتی فراموش کار و خونسرد باشی زود یادت میره
چی شده و چه اتفاقایی برات افتاده یا بهتره بگم
با اتفاقات ناراحت کننده زندگی راحت تر کنار میایی...
اما وای به روزی که احساساتی باشی...
انوقتِ که خوابِ راحت برات میشه رویا...
قدم زدن با ذوق و شوق زیر بارون برات میشه
یه خاطره دووور...کابوس های شبانه برات میشه عادت...
گاهی با خودم میگم چرا اکثر انسان ها تمایل دارن
غمگین باشن تا شاد؟! تمایل به غمگین بودن
چیزیه که این روزا زیاد می بینیم...
"عجیب میلِ به گریز پیدا کردم
به ندیدن به ندانستن
به تنهایی
به رفتن برایِ همیشه..."
"چون رنج بوده سهمم فقط از جهان شما
خوشا به کنج اتاقم خوشا جهان خودم"
سرتونم درد آوردم...😔