تو دانشگاه همه همکلاسیای بومیم ماشین دارن عیر از من
مادرم یه ۲۰۶مدل پایین داشت میداد بهم گاهیییییییی اونو سوار میشدم ،شاید کلا ۲بار باهاش رفتم ، که اونم فروخت
خیلیییی برام عجیبه راستش
گاهی به خدا گله میکنم ، میگم ینی من اندازه یه پراید سهم نداشتم تو دنیا ؟!
بابام ماشینشو بهم نمیده راستش، با وجود انیکه دست فرمونم خوبه
فقط یه پراید که حس بدبختی نکنم بین اونا
ما وصع مالیمون متوسطه
ولی خب بابامم اونقدری نداره برام یذره
۲۰۰تومن داره که اونم گذاشته بانک
خیلیییییی ناراحتم و حس کمبود دارم
از دانشگاه که میایم بیرون همکلاسیام همشون میرن سوار ماشنیاشون میشن
من یا پیاده میرم یا با اتوبوس و تاکسی
میدونم بلخره نا چند سال دیگه خودم کار میکنم ، یکی میخرم
ولی خب الان من تو اوج جوونیم، و حس نیاز دارم
خواهش میکنم بگید با این حسم چطوری کنار بیام
