کلا دوست ندارم مدرسه ای که درس میخونم
دلم میخواست مدرسه‌ام روعوض کنم، حیف امکانش نیست (قطعا امکانش بودتاپیک نمیزدم)
شخصیتم میدونین چیجوریه؟ آخه توی کلاس سریه مسائلی زودعصبانی میشم و معذرت خواهی میکنم، انگار به چیزای کوچیک اهمیت میدم. واسه ینفربشدت مایه میذارم و اررش قائلم. اما یه جای کاراشتباهه.. من چرا باید احساس کمبود بهم دست بده؟ شاید یچیزی کم دارم
من وقتی میخوام احساس ارزشمندی کنم، فقط به طرف کادومیدم که اون خوشحال باشه، انتظاری هم ازکسی ندارم بعد بهم میگن مشکل ازخودته که گدای محبتی
اصلا دوست ندارم با خانوادم حرف بزنم، منشا مشکلاتمو من میدونن. اخه اقتدای سن هم ربطی نداره پس چرا کسی عین من نیستش؟ چرا مامان میگه غیرطبیعی رفتارمیکنی؟ مگه همسن‌های من چیجورین رفتاراشون؟
اصلا منزویم نمیدونم کِی حرف بزنم، چیکارکنم. اضطرابم دارم که توش قلب، سردی و عرق دست، سردرد،عدم تمرکز و اشتها هم دارم.
واقعا گیرکردم انگار توی یه باتلاق دستوپامیزنم
