از همه عصبانی هستم از پدر و مادرم عصبانیم که بچگیمو بگا دادن
از خودم عصبانیم که برا هر هیچ و پوچی گریه کردم اشک ریختم استرس دادم و سلامتیم رو از دست دادم و الان هزار تا درد گرفتم بخاطر استرس‌های که تو بچگی تا بزرگسالی داشتم
از همه ناراحتم چرا اصلا من بچه اپل شدم تا این همه درد و رنج رو تحمل کنم الان برا بقیه بهتر شدن چرا دهه هفتادی شدم چرا ایران کوفتی به دنیا اومدم 😭😭😭😭
همین حسو منم دارم
منم مشکلات زیاد دارم بچه اولم ولی دهه هشتادی... یه وقتایی اینقدر غم و غصه فشار میاره بهم که حتی نمیتونم از رخت خواب بیام بیرون اون روز:))) ولی چه کنیم باید بگذرونیم... به خدا توکل کن آروم تر میشی
خیلی سخته بچه اپل همیشه میزنن تو سرت که تو از همه بزرگتری از تو اسطوره میخوان بسازن ولی خودشون هیچی نیستن من که مامانم اصلا از خود گذشتگی نداشته و نداره بابام از اون بدتر خیلی بچگی بدی داشتم الآنم زندگیم خوبه ولی خیلی تروما دارم شوهرم خوبه ولی خودم حالم خوب نیست
توصیه میکنم یه تراپیست خوب پیدا کنی پیشش بری منم همین کارو می‌خوام بکنم. این پنج سال اینقدر مشکلات داشتم و نابود شدم همه جوره حتی مامان بابای خودم یدونشم نمی‌دونن سعی میکردم خودم حلشون کنم که به این حال و روز افتادم الان:)) هیچ وقت درک نشدم حتی یکبار هم نگفت کسی به من حق با توئه! تقصیراتمو گردن کسی نمیندازم اما اگه حواسشون بیشتر بهم بود بیشتر محبت میکردن بهم با من دوست بودن شاید اینقدر مشکلات نداشتم الان و یه آدم افسرده و داغون نبودم... نه جرئت تموم کردن این زندگی نکبتو دارم نه توان ادامه دادنشو...
گاهی خودمو می‌بندم به معنویات بعضی وقتام کفر میگم یا خودمو سرزنش میکنم...دلمو خوش میکنم شاید واقعا قسمت بوده بیام این دنیا یا چمیدونم حتما یه چیزی بوده که منو فرستادن بخاطرش دیگه خدا تنهام نمیزاره.... اما این حاله خوب نمیشه لعنتی یه روز خوبم بقیش داغونم و ثباتی نداره اصلا... متاسفانه آدم وابسته ای هم هستم این اواخر خیلی دارم گند میزنم دیگه از دست خودم خسته شدم
