بچه کوچیک یک سال دارم. خونواده همسرم هرروز زنگ میزنن میگن بچه رو باید بیاری ببینم.(بیشتر همسرم خودش تنها بچه رو میبره). دلم میخواد یه روز بچم از خونه بیرون نکنم ولی نمیزارن.
خواهرشوهرمم همینطور‌ه . اون ک کلا به بچه من میگه بچم و میگه پسرم. ینی عمه بهش نمیگه همش میگه پسرمن.
مادرشوهرمم و بقیه هم اصرار دارن ثابت کنند ک بچم عاشق خواهرشوهرمه.
همسرم ب شدت رو خونوادش حساس. یه مسافرت تنها باشوهرم نمیتونم برم .هرجا بخوام برم باید ب خونوادش هم تعارف کنیم و اوناهم ک فورا میان و اگ نگیم بهشون برمیخوره.
کلا از جریانات زندگیمون کاریی ک میکنیم جاهایی ک میریم خبر دارن شوهرم همه چیو بهشون میگه.
آرامش از زندگیم رفته . خیلی غصه میخورم.
دلم میخواد برم جایی هیچکی رو نبینم. کاش ی جای خیلی دور زندگی میکردم.