19 سالگی ازدواج کردم. با این طرز تفکر.
با 9 سال اختلاف سنی. که مثلا پخته و حامی باشه خیر سرم.
متاسفانه حامی که نیس هیچی... عاطفه و محبت هم سرش نمیشه... و عین بچه های 20 ساله رفتار میکنه.
صبر کن. چشم و گوشتو باز کن. عجله نکن. اول ببین چی میخای از زندگی. فقط یه مرد که حمایتت کنه و محبت کنه؟ یا یه مرد با کمال و با اصالت که همیشه مطالعه کافی تو زندگی زناشویی داشته باشه و اینقد مرد باشه که تو اوج سختی ها و مشکلات و بحث ها، دنبال راحل باشه، خلاصه کلام، زن داری رو بلد بشه، یاد بگیره...