چقدر زندگی مزخرفه

از ظهر که با همسرم بحثم شد زد رفت بیرون هیچی نخوردم حالشو ندارم حوصله ی خودمم ندارم تا الان خواب بودم تو خوابم دنبال مادرم میگشتم خواب دیدم شب میخواستیم دور هم باشیم هرچی به مادرم زنگ میزدم یکی دگ برمیداشت مادرم نبود همه جا دنبالش بودم که یه صدا ازش بشنوم اما نبود فقط میخواسم یبار ببینمش اما تو خوابمم نشد دل دماغ بیدارشدن نداشتم ولی بلندشدم ظرفای ناهار قابلمه همینجور افتاده کف  پذیرایی، گشنمه ولی خیلی عصبی ام این بچه هم هی تکون میخوره تو شکمم خدایاا چرا مادرمو ازم گرفتی چرا چرا زندگیمو انقدر سخت کردی میخواستی ازم چی بسازی بخیالت من قوی ام بخیالت تحملم زیاده ..دارم دیونه میشم سه ساله فوت شده اونم بخاطر اینکه ازمن پرستاری کرد کاش این کرونا لعنتی نبود دستی دستی رفت ..باورش سخته برام..اخرین باری که از ته دل خوشحال بودمو یادم نیس ..میدونی زندگی من خیلی وقته تموم شده وقتی بدن یخ زده ی مادرمو دیدم بی حرکت چشاشو بسته بود دگ نمیخندید دگ باهام شوخی نمیکرد دگ دزدکی پشت دراتاقم واینمیساد ببینه باکی حرف میزنم دگ نمیومد تو اتاقم به وسیله هام دست بزنه دگ سرکار بودم تا دیروقت با ماشین نمیومد دنبالم دگ مریض بودم رابراه برام غذا نمیورد من یبار دگ هم مردم وقتی تلخ ترین حرفارو از همسرم میشنیدم من بازم شکستم وقتی پدرم تو روم نگا کردو گفت اون زنیکه زنه منه..زندگی من مزخرفترینه دلم میخواد از پنجره خودمو بندازم پایین ..تموم میشه همه چی ..راحت میشم ..دگ درد ندارم دگ خاطره ندارم فقط سیاهی مطلقه ..خدایا تو همینو میخواستی که نباشم که خاطره ها منو از بین ببرن من ادمش نبودم چرا بامن اینکارو کردی چه حکمتی داشت