دلم برای هر کی میسوزه همون بلا سرم میاد چراا

خیلی بده

دوست دارم از ته دلم یه خدایا شکرت بگم  اما نمیشه

من اینجوریم  یکی  جلوم بگه من مریضم 

منم مریض میشم 

یا بگم فلانی گناه داره یا دلم واسش بسوزه 

یه بلای سرم میاره پشیمون میشم گفتم این گناه داره 

یا یه حرکتی میزنه متوجه میشم اونجور که من فکر میکنم مظلوم نیست 

چقدر قشنگ توضیح دادی عزیزم 

🙏

چه جالب میشه بگی این شرح از کجا خوندی کتابی یا مقاله خوندی قشنگ بود 

نه عزیزم

من خودم خیلی پرس و جو کردم.از ادم هایی که علم این رو داشتم‌سوال کردم 

جست و جو کردم

می گن هر کس رنجی. که داره می کشه خداوند بزرگ براش مقدر کرده ، تو این رنج رشد می کنه و به نتیجه ای خواهد رسید که صد البته این نتیجه نباید قطعا دنیوی باشه

می گن هیچ وقت برای کسی دلسوزی بیش از حد و بی جا نکنید

فقط بگید خدا کمکش کنه

و اشتباه برداشت نشه

 این به معنی بی توجهی نیست 

مثلا من فردی می بینم که گرسنه ست و غدا نداره یا لباس نداره

نگم به من چه 

خداوند براش مقدر کرده

در حد توانم کمک می کنم ولی دلسوزی و زجه موره و خدا چرا فلان کردی نعوذ بالله خدا چطوری دلت اومد و ... این حرف ها نباشه

مثلا وقتی می بینی خواهرت 

مادرت

خاله ت

همسایه ت مشکلی داره در حد توان کمکش می کنی ناراحتش هستی

ولی اینکه تماما بشی دنبال چون و چرای  فلسفه ی رنج کشیدنش بشی فایده ای نداره و فقط جذب خودت می کنی

چقدر قشنگ ایکاش اینها تو تاپیک بذاری بخونیم حیف این همه معلومات قشنگ داری یه تاپیک براش نزنی 🥹

عزیز دلمی   

شما لطف داری

این حرف ها معمولا مخاطب نداره