چه ساعت ها که دلتنگ آدمی که روحم را به او داده بودم نمی‌شوم.
اگر روزی در سنین ۱۶ سالگی رفاقت آن دختر را قبول نمیکردم هیچ وقت تا به الان زجر نمیکشیدم یا حداقل کمتر درد داشتم اگر او مرا وارد گروه های مختلف نمی‌کرد اگر با احمد دوست نمیشدم اگر برادرم نمی فهمید اگر به این دلیل افسرده نمیشدم اگر به راحتی نه گفتن بلد بودم اگر به دلیل تنهایی باهر هرزه ای رفیق نمیشدم اگر به دلیل نبود هم صحبت به سایت های مختلف روی نمی اوردم اگر دفاع کردن از خود را بلد بودم هیچ وقت اینگونه در سن ۲۲ سالگی زجر نمیکشیدم