من مشکل پوستی دارم بدنم صورتم راه راه لک شده و درمان نمیشه و همش از دیگران و شوهرم طعنه میشنوم و مسخره میشم تحقیر میشم
...و کلا از ژنتیک نه پوست خوب داریم نه بدن خوب و همه از دم تیروئید داریم ارثی
هر آدم سفید با پوست بی نقص میبینم میگم ههی خدا برات کاری داشت منم عین اونا خوب شم ...یا منم عوض خرج دکتر ،خرج تفریح و لباس کنم
بنظرتون کسی که سرطان داره چجور حسی داره غبطه نمیخوره که چرا مثل بقیه سالم نیس؟ یا چرا خدا شفاش نمیده
از خدا دلگیر نمیشه ؟ چجور ایمانش به خدا رو حفظ میکنه؟