از عوارض تنهایی و طلاق

عزیزم تاپیکاتو خوندم از ته دل آرزو کردم برات که خدا یه راهی برات باز کنه که تهش همه سختیهات یادت بره و تو ناز و نعمت با دخترت زندگی کنی شوهرتم بترکه انشالله مرتیکه بی شرف منم شوهرم خیانت کرد و با دخترم پیش پدر مادرم هستیم خدا پدر مادرتونو بیامرزه. درکت میکنم چقدر شرایط سختی داری نمیشد بچه رو بدی شوهرت و دو روز در هفته ملاقات کنیش؟ آخه اینطوری برای بچه هم سخته شمام بیشتر اذیت میشی شوهرتم دیگه راحت میشه شاید دو روز بچه داری کرد به خودش بیاد. نفقه رو رفتی قانونی دفتر خدمات قضایی درخواست نفقه دادی؟ اگه قانونا بری برای بچه درخواست نفقه بدی اگه دو ماه نریزه مجبوره یا بریزه یا بره زندان. 

یه چیزی بهت بگم درسته من بچمو گرفتم اما هم حمایت خانوادمو داشتم هم بابای بچم نفقه شو به موقع میریزه هم تمام هزینه هاشو جدا از لباس و مدرسه تقبل میکنه. میدونی بچه مدرسه ای چقدر خرج داره من اگه جای شما بودم خدا شاهده بچه رو میدادم به باباش اونجوری راحت تره باباشم مجبوره خلاصه خرجش کنه و پدر وقتی بچرو بیشتر ببینه بیشتر بهش علاقمند میشه و براش هزینه میکنه شمام بچه رو ول نکن دو روز در هفته بیارش گیش خودت اون دو روز حسابی باهاش بازی کن و پارک و گردش ببر و حواستم باشه که شرایطش چطوره و حالش چطوره. وقتی بچه گیشت نیست هم فکرت آزادتره هم راحت تر میتونی بری سر کار. بعد مطمین باش بچه آخرش اون والدی که کمتر پیششه رو بیشتر دوستش داره تا اونی که بالاسرشه 

ما یه فامیل داشتیم شوهرش زنشو خیلی اذیت میکرد این بنده خدا دو تا بچه داشت هر دو رو بعد طلاق شوهرش گرفت برد خارج اینم رفت سر کار و برای خودش تنهایی زندگی ساخت و کلی موفق شد شاید باورت نشه بچه ها که بزرگتر شدن پدرشونو ول کردن اومدن ایران پیش مادره پدره بزرگشون کرد اما آخر سذر پیری ولش کردن اومدن پیش مادرشون هر دو تام موفقن و مادره دخترشو بهترین شوهر داد دخترشم چون خارج بزرگ شده بود دکتری زبان انگلیسی داره تو دانشگاه تدریس میکنه گس ببین عاقبت نامردی این شد که حمالی بچه هارو کرد اخرم بچه ها مادرشونو انتخاب کردن اما اگه مادره با یدبختی بچه هارو میگرفت سر کار نمیرفت دست و بالش تنگ بود بچه ها بزرگ میشدن شک نکن مادرشونو ول میکردن میرفتن خارج پیش پدرشون چون فکر میکردن شاید پدرشون تحفه ای بوده

وقتی عزیزم یه اب گرم نداری بچه سرش شپش بزنه وقتی تو سختی ناراحتی ممکنه با بچه بداخلاقی کنی که طبیعیم هست و حق داری اما خوب اینطوری بچه پیش شمام اون راحتی و رفاهو نداره به نظرم حداقل تا 9 سالگی بچت بدش پدرش تو این تایمم برو سر کار و خونتو تکمیل کن و شرایطتو مهیا کن بعد تو 9 سالگی باز درخواست حضانت بده چون دختر 9 سالگی میتونه خودش انتخاب کنه گیش شما باشه یا پدرش دوست داشت میاد پیس شما نخواست و پیش باباش خوشحال بود که چه بهتر باهاش در ارتباط باش و براش تو همون تایما حسابی مادری کن که از محبت شمام سیراب شه

بعد تو تاپیکت نوشتی میخواستی دوباره باردار شی چرا اشتباه میکنی دختر خوب شوهر تو درباره همون بچه اولت مسیولیت پذیر نیست اونوقت میخوای یه بچه دیگرم بدبخت کنی خودتو بدبخت تر. یکم ترو خدا به خودت بیا کسی که بخواد بره میره با بچه دوم و سومم موندگار نمیشه ترو خدا دیگه چنین حماقتی نکن اون مرتیکه بیشرفم از ذهن و خاطر و زندگیت بندازش بیرون. ببخشید من چون شرایطم متل شماست خیلی درکت کردم و خواستم یه راهنماییا بهت بکنم شاید کمکت کنه از این شرایط در بیای مطمین باش خدام باهاته شک نکن همه چی رو بسپر به زمان

همه کسانی ک طلاق گرفتن .چون الان تنها شدن این حس رو دارن

اولیش خود من

تا زمانی که مسیر افکارت رو مثبت نکنی 

یا تو مسیرش قرار نگیری به هر نوعی نسبت به ضعف هات اذیت میشی 

خصوصا تو این شرایط که آسیب پذیر تر شدی 

نه آسونه ، نه خیلی سخته 

مهم اینه شدنیه 

تا همینجا که رسیدی هم خیلی قوی بودی 

پس ادامه اش هم میتونی !

کدوم شهری

منم همینطور...ولی خب باز بچه داری خوبه منم یه بچه دارم دلخوشم به اون وگرنه تنهای تنها بودم