چون خریم
من شوهرم خیلی دلمو شکسته ولی بخاطر بچهام تحمل میکنم امید دارم بهتربشه
دوسش ندارم. بخاطر دخترم باهاش زندگی میکنم
اون لحطه کتک که ازش متنفرم ولی بعدا یادم میره دیگه اون لحطه عصبیه حالت نرمال نداره وقتی اروم میشه خودش پشیمونه
ما تقریبا هفت هشت ساله باهمیم.. کلا چهار بار اینا زده.. ولی دوسش دارم
برعکسشم میشه پرسید..کیا یا وجود اینکه به خانم شون و خانواده ش کلی توهین کردن، کتک زدن ،محدودش کردن و خیلی بدی های دیگه ..اما باز هم ادعای دوست داشتن می کنند
هم غر میزنه هم دست بزن داره زخم زبون میزنه ولی یه تار مو شو با تمام دنیا عوض نمیکنم .
هم نامهربونه،هم با دیگرونه، هم قدرم ندونه ندونه ندونه.
ازین چیزاش خبر دارم ولی چه کنم دوسش دارم.
با خوندن پست تون یاد این ترانه افتادم.
این موندن تو زندگی و تحملش دلایلی ممکنه داشته باشه که به ذهن کسی نرسه . نمیشه قضاوت کرد و اظهار نظر کرد وقتی لا کفش طرف مقابل راه نرفتیم.
البته اینم بی تاثیر نیست که حالم بده تا جایی میتونم میزنمش
