خیلی وقتا
یه ادم خیلی داغونی دیدم عقب مونده بود انگار
خجالت کشیدم کنارش باشم
صحبت کاری بود
ولی خودم سرزنش کردم گفت قضاوت نکن آدما رو دلم سوخت
همون ادم بدترین ادمی بود که تو کل زندگیم دیدم
خیلی اعصابم خورد شد ولسه ضربه ای که بهم زد
اما گفت خدا خودش زده اینو من دیگه چیکار کنم
یه رمان انگلیسی هست دورین گری درمورد مدریه که کارای بدی که میکنه چهرش ترسناک تر میکنه
این همونه دقیقا
کاااااملا مخالفم
بعضی ها چهرشون به دل نمیشینه ولی وقتی باهاشون هم کلام میشی میبینی گوهر درونی دارن
رنگ رخساره خبر میدهد از سرّ درون
دقیقا و این موضوع کوچکترین ارتباطی به زشتی خوشگلی هم نداره حالت چشم ها و حسی که از صورت طرف میگیری ذاتشو برملا میکنه مادربزرگ من میگفت اعمال ادما میاد توصورتشون
این اعمال نیت قلبیشونه والی اصلا ارتباطی به مذهبی بودن نبودنشون هم اتفاقا نداره بعضی به ظاهر مذهبی ها نگاهشون میکنی بدنت میلرزه بعد یکی که معمولیه میبینی نگاش میکنی قلبت اروم میشه زن و مرد هم نداره
هرکس باید خودش تجربه کنه تا به این واقعیت برسه
منم اینجوری فک میکنم ولی گاهی میگم من ک خودم میدونم ادم بدی نیستم قطعا کسایی هستن ازم خس خوب نگیرن پس قرار نیست چون اونا حس خوب نکرفتن ینی من واقعا بدم ...پس برعکسشم صادقه قرار نیست من از هرکی حس بد گرفتم اون اوم بدیه...شاید فقط روحمون ب هم نمیخوره
ولی خدایی من از هرکی خس بد گرفتم درستم درومده
چرا نگرفتم
منم از چهره دو نفر قبل از این که بشنامشون بار منفی گرفتم واقعا دوست نداشتم حتی در حد سلام باهاشون هم کلا بشم بعدش فهمیدم یکیش دزده متاسفانه یکی فتنه عالمه همه ازش بیزارن
