خیلی ادم عصبی میشه....بخدا اینقد واسه خواهرم خوب بودم که نگوووو واسه بچه هاش اینقد محبت داشتم اینقد مهربونی میکردم واسه خودش و بچه هاش..همون خواهر نمیشه دو کلمه درد و دل کنی باهاش بخدا یا هرچی میخریدم بهش میگفتم و نظر میخواستم ازش ...حالا امار لباسامم داره که چی دارم و چی ندارم
به شوهرم هر وقت میگم میکوبه تو سرم
برای همین الان 10 ساله هیچ چی نمیگم
من نامزد دارم خونه پدرمم بخدا وقتی خواهرم می اومد اینقد احترام خودش و بچه هاش نگه می داشتم با پول خودم میرفتم یه عالمه خوراکی میخریدم بعد مث بچه باهاشون بازی میکردم واسه خودشم ک نگوووو چقد براش خوب بودم حتی خودشم میگفت ای کاش تو مادرم بودی تا خواهر ....اما دیگه کلا خیلی سرد شدم ازش از وقتی حرف دلمو گفتم و مسخره کرد و طعنه زد درباره نامزدم باهاش حرف میزدم بدش میاد میگه دیگه دربارش حرف نزن حوصلشو ندارم منم دیگه هیچی بهش نمیگم هیچی
من همیشه سکوت میکنم مادرو خواهرم عالین ولی من دوس ندارم ناراحتشون کنم کلا دلم نمیاد
آدما هیچ وقت قدرتو نمی دونن
تا وقتی که از دستت بدن
باهاش کمتر حرف بزن
کمتر باهاش شوخی کن
سعی کن خشک باشی
اونجوری میفهمه کی داشت به کی لطف می‌کرد
خواستی هم حرف بزنی
یا رو کاغذ بنویس
یا بیا همین نی نی سایت
آدمای نزدیک اطرافمون طعنه هاشون سنگین تر از غریبه هاس
من اصلااا مسائل زندگی ام که مربوط به خودم و شوهرم باشه رو باهاشون در میون نمیذارم.فقط در مورد مسائل بچه هام اره زیاد صحبت میکنیم.
