به نظرم به عشق زمان دوستی هیچ اعتمادی نیست
چرا؟ چون تو دوستی هیچ چیزی واقعی نیست. یه رابطه پنهانی فانتزی و احساسیه
اصلا نمیدونی طرف واقعا کیه خانوادشون کین اخلاقیاتشون عقایدشون فرهنگشون چطوره
طرف هیچ تعهدی در قبالت نداره و خوب اسمشم روشه دوستی
مسئولیت خاصی گردنتون نیست که منطقی نگاه کنید و عمل کنید
ندیدید آدمایی که دو آتیشه عاشق هم بودن اما بعد ازدواج عشق تبدیل به نفرت شد؟ تبدیل به خیانت شد؟
و البته دو تا مسئله دیگه، اول اینکه پسری اگه واقعا مسئولیت پذیر و مرد زندگی باشه مرد و مردونه میره خواستگاری، یه دختر باارزش تر از اینه که وارد رابطه با آدمی بشه که هیچ تعهدی در قبالش نداره
ومهم تر از اون، تو رابطه ای که خدا ازش راضی نباشه, هیچ خیری نیست
اگه خیر داشت خدا حلالش میکرد