من از عید پارسال نامزدم تا الان. توی خونه عملاااا به راه رفتنمم گیر میدن.نگاه همه روم سنگینه. حتی لقمه های غذامو میشمارن. اگر ۱۰ دقیقه از اتاق بزنم حتما یه چیزی بهم میگن که با گریه برگردم. همش بابام میگه کی گورتو گم میکنی بری(البته از بچگی هم دوسم نداشت).دارم خودم کار میکنم که بتونم جهیزیه مو بخرم و برم. همسرمم داره تلاش میکنه تا عروسی بگیره شرایطش نیست که تا یک سال دیگه عروسی کنیم.حالم خیلی بده انگار جون تو بدنم نیست. هر روزی که بیدار میشم که تمرکز کنم روی کارام و بهتر کار کنم نگاهای خانوادم روم ازارم میده و انرژیمو تخلیه میکنم. احساس میکنم اشتباه کردم که با شوهرم ازدواج کردم منی که خانوادم انقدر احمقن بابد با یه پسر پولدار ازدواج میکردم که راحت تر ازین خراب شده برم. دارم دق میکنم
بابات واقعا بهت این حرف وزده؟؟؟
این نیز بگذرد اهمیت نده کار خودتو ادامه بده خانواده سمی خیلی معظل بزرگیه
خوب وقتی دوست دارن زودترازاونجابری عروسی برای چی هست تواین اوضاع گرونی بیخیال شو به نامزدت بگو ی جارو اجاره کن بدون عروسی زودتر برو هم توراحت میشی هم خانوادت هروقت شوهرت پولش جور شد عروسی بگیر خیلیامیرن سرزندگی چندسال بعد جشن میگیرن
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
14 ثانیه پیش
14 ثانیه پیش
16 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز