یه ساله ازدواج کردم.با همسرم شهر دیگه و دور از خانواده ها زندگی میکنیم.تا اینکه خواهرشوهر متاهلم که۳تا هم بچه داره شهر ما یه کاری پیدا کرد.۲ـ۳هفته خونه ما موند.تا اینکه زمزمه هایی شد که کلا خونه ما بمونه.ولی راضی نشدم و همسرمم با من بود و اصلا برا موندنش تعارف نکردیم.و در نهایت رفت با چن نفر دیگه خونه گرفت.الان کل خانواده شوهرم با من و خانوادم ینی پدر و مادرم قهر کردن.با شوهرم خوبناا.یه بار پیام به همی خواهرشوهرم دادم گفتم بیا خونمون.گفت سرم شلوغه و اینا.منم بعد اون دیگه بهش نگفتم که بیاد.شوهرم کاملا طرف منه.ولی خودم عذاب وجدان میگیرم .ولی بخدا اصلا باهاش راحت نبودم که خونمون بمونه.چون خیلییی تیکه میندازن و حرف سرد میزنن.باید همش لباس پوشیده میپوشیدم.کارایی که دلم میخواست با شوهرم انجام بدم رو نمیتونستم. ولی باز میگم گناه داره تو این شهر تنهاست.ولی یاد حرفا و کاراشون میوفتم باز ناراحت میشم.خیلی به خانوادم و خودم بی حرمتی کردن مخصوصا مادرشوهرم .اخه چه ربطی به خانوادم داره که با اونا قهر کردن.
شوهرنداره؟
اصلا ناراحت نباش کار خوبی کردی
بچه هاش مگه پیشش نیستن که می گی تنهاس
به درک فهمشون در اون حده
قهر کنن ب عن سگاااااا
توقع بی جا بوده که بمونند این همه مدت
بنظرم حق با شماست اینکه تصمیم گرفتن کلا خونه شما بمونند اشتباه بوده
کلا این انتظار بیجایی هست
بتوچه ناراحته جم کنه بره شهرش چه بیشحصیت به یه ورت اول آرامش خودت بعد بقیه
کاش خونواده شوهر منم قهر میکردن
متاسفانه اینا خیلی رو دارن
خوب کردی
والاتواین دوره زمونه ادم باخواهرخودشم نمیتونه تویه خونه زندگی کنه چه برسه به خواهرشوهرچه توقعاتی
خوب کاری کردی عذاب وجدانم نداشته باش. مسئول رفتار اونا هم نیستی بگذار قهر باشن. مهم همسرته که شرایط رو درک کرده
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز