بچه ها من با همسرم اوکی با دوس غرییه همه وای با دخترم نه یجورای اعصابشو ندارم میدونم کترم اشتباه میدونم هرچی که بگید حقمه چون میدونم میخام تلاش کنم درستش کنم اول بگم من و شوهر ۱۰ ساله عروسی کردیم یه دختر ۷ ساله دارم شوهرم شهر دیگه مشغول به کار هفته ای یروژ میاد خونه بعلت شرایط مالی همین یه بچه دارم و قصد بچه دار شدنم به هیچ عنوان ندارم .. حالا مشکلم کلا رفتار دخترم روی اعصاب منه مثلا وقتی میخاد بره مدرسه مدام میگه مقنعه ام کجه با پافر نمیرم با پلیور نمیرم کلا بهونه میاره گریه میکنه بعد یساعت گریه میکنه که چرا گریه کردم تکالیف با گریه مینویسه که اینا همه اوکی بچه است ولش کن ولی امروز هوا سرد بود گفتم نمیخاد برس کلاس میره کلاس ورزشی گفت که نه مامان من دوست دارم برم گفت باشه گفتم پالتو بپوش برو گفت که بقیه مسخرم میکنن گفتم چرا مگه تاحالا کسی مسخرت کرده بعدم مگه پالتو پوشیدن مسخره کردن داره تو چیکار بقیه داری هرجور راحتی باید باشی گفت که نه حتما حتما دوستتم باید بپوش خلاصه گفتم بعد ورزش عرق میکنی یه کلا بزار سرت اقا ما رفتیم تو کوچه دوستش بدون کلاه بود
روانشناس بالینی کودک ونوجوان برید.
دوستش که از دور دید گریه که چرا کلا نداره اونم سریع کلاه دراورد گفت اوردم خاستم بزارم سرم که این شرو کرد گریه که من چرا گریه کردم الان معلوم هرچی میگفتم معلوم نیست هی یه بند مسگفت معلوم معلوم اب زدم صورتش کرم زدم دوباره شرو کرد که نه معلومه خلاصه از تو کوچه داخل نمی اومد دوستش دید داره دیرش میشه رفت اینم مثل طلبکارا پرید به من جرا گریه کردم منم برای اولین بار توی این ۸ سال جوری کتش زدم جوری کتش زدم که از ترس داشت غش میکرد
اصلا دلم نمی سوخت براش دوست داشتم تا میتونم کتش بزنم خسته ام کرده اصلا دوسش ندارم منو از یه مادر شاد تبدیل به یه مادر افسرده بدبخت کرده نمی دونم دوست دارم برم یه بسته قرص بگیرم که فقط بخابم نمی دونم با مشاوره یا با دکتر زندگیم عوض میشه
وای تروخدا به جمله بندیاتون دقت کنید موقع تاپیک زدن مغزم درد گرفت
بچس دیگه ببرش پیش مشاور