اتفاقا بعد یک سالگی سخت تر میشه شیطون تر و خراب کار تر میشه
اما از ۶ سالگی به بعد کم کم عاقل تر میشه
متاسفانه هیچ راحتی وجود نداره، هر چقدر بزرگتر بشن بعد با خودت میگی کاش همون بچه مونده بود دردسرش کمتر بود، به قول مامانم بچه ها مشکلاتشون با خودشون بزرگ میشه،بخوای به این امید باشی که روزی راحت میشی حتی بهش فکرم نکن
خب از پوشک گرفتم شیر نمیخواد ،تب هاش دیگ شدید نیست خداروشکر،حرف میزنه کابینتارو بیرون نمیریزه،توخیابون هرچقدرم راه برم خسته نمیشه خودش میاد و نق نق نمیکنه😅،تو آوردن خریدام یکم کمک میکنه😂 و .....ولی خب چیزای دیگ جایگزین میشه، پسرا خیلی شرو شیطونن
من بخوام از جانب خودم جواب بدم اینکه پسرم خودش دلش یه داداش میخواست و همیشه اینو میگفت، یادمه اون زمان که میرفت مهد مربیش ازشون خواسته بود که آرزوهاشونو بگن اونم گفته بود مامانم برام یه داداش بیاره، یا مثلا جایی میرفتیم میدید بچه ها خواهر برادر دارن دلش نمیخواست تنها باشه، من اصلا دلم بچه ی دوم نمیخواست و به اصرار همسرم و اینکه دلم برا تنهایی پسرم گرفت دیگه اقدام کردیم برا بچه ی دوم، البته شرایط برای ما سخت تر شد ولی خب ارزشش رو داشت، حالا اگر بخوای از این دید نگاه کنی که کِی و چه زمانی مستقل میشن این برمیگرده به نوع تربیت و محیطی که بچه بزرگ میشه معمولا زمانی که از پوشک گرفته میشن شرایط آزادی نسبی برای مادر بوجود میاد
ممنون از توضیحات خوبت، علیرغم عشقی که ب بچم دارم ب نظرم سخترین کار زندگیمه نمیدونم چرا اینقد شکننده شدم در مقابل امر بچه داری، نمیدونم همه اینطورین یا من هنوز افسردگی دارم آخه همش منتظر بزرگ شدن بچم هستم☹️
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
55 ثانیه پیش
55 ثانیه پیش
56 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز