زندگیم تموم شدس ترس بعد جدایی با بچه دیونه م کرده

بازم فکراتوبکن هرکسی صلاح زندگی خودشو بهتر میدونه با خانواده مشورت کن سعی کن دخترتو ندی بهش گناه داره این مردا مگه میفهمن بچه چیه چه جوری میخواد مواظبش باشه

منم دقیقا یه بار گفتم میخوام جدا شم خونه جدا بگیرم مامان بابام نفهمیدن چیکارکنن گفتن با آبروی ما بازی نکن و....دیدم جدا شم برگردم اونجا با نگاهاشون با نیش وکنایه هاشون زندگیمو زهرمارم میکنن خودشون به جهنم فامیلم که دیگه نگو... خودشم نمیزاشتن برم سرکار گفتم پس خرج دخترمو میخوام چه جوری بدم فکرامو کردم گفتم بمونم از شوهر بکشم خیلی بهتره باز اینو تا شب که از سرکار میاد نمیبینم وتوخونه راحتم 

شوهرمنم بداخلاقه غر غرو عه فقط به حرف خانوادشه برامن که خرج نمیکنه اصلا من وبچه براش مهم نیستیم فقط راحتی خودش براش مهمه اصلا اتاق خوابمونم جداس رابطه هم نداریم تا حالا یه بار براما دلش نسوخته فقط خانواده خودش وخودش اولویت ان منم به خاطر دخترم موندم درسته هیچ محبتی نداره حتی برا بچه ولی حداقل میگم برا دخترمون خرج میکنه وزیر منت برادرو پدرمن نیس والله خودم خیلی فکر کردم دیدم خونه خودم آرامشم بیشتره طلاق بگیرم نتونم خونه جدا بگیرم به چه درد میخوره

مهریه نداری؟

عزیزم میدونم شرایط سختی رو در پیش داریم..ولی قوی باش اگه میتونی درس بخون برو یه رشته خوب که کار توش باشه ...اگه هم نه یه کار پیدا کن کم کم جمع کن وام بردار ..بعد دخترت رو بیار پیش خودت ..بازم میگم سخته ولی نا امید نشو اول خدا بعد همت خودت...برات بهترین ها رو آرزو میکنم

اینا که گفتی از نظر من دلیل برا جدایی نیست از نظر من ایراد نداره شوهر من اگه بود حقیقتا گیر نمیدادم

 غیر از مورد آخر 

اگه پول داره بمون جدا تشو 

از اول ازدواجم سرد مزاج بود خیلی سرد مزاج بود انگار اصلا تازه ازدواج نکرده 😑الانم که بعد ۱۰ ۱۲ سال میگم انگارپیرمرده اون سری گفتم برودکتر مشکل داری وفلان اخرش به دعوا ختم شد منم دیگه کاریش ندارم میگم منم انگار طلاق گرفتم شوهر ندارم همینجوری تحمل میکنم

توافقی جدا میشین

با این وضع اصلا حالا به صلاح نیست جدا شی که صد در صد پشیمونی .بمون و رشد کن تحصیل شغل درآمد داشته باش .شایدم سرش به سنگ خورد و درست شد .نشدم دیگه دست پر جدا میشی