سلام من دلبسته مرد مطلقه ای شدم که بچه داره ولی خانوادم به هیچ عنوان راضی نمیشن الان اون خودشو کشید کنار ولی من نمیتونم فراموش کنم لطفا راهنماییم کنین
سلام وقت بخیر.من ۲۷ سالمه و مدتیه ک با اقایی لشنا شدم ک دو سال از من بزرگتر هستند و متارکه کردند.همسر اولشون یکسال از من کوچکتر بوده.پسرشون ۳ سال و نیم داره.تحصیلات اقا و همسر اولشون به ترتیب متوسطه و دیپلم هستش.تحصیلات من مقطع دکترای تخصصی هست.(اینارو گفتم ب جهت معرفی).من این اقا رو دوست دارم.میدونم ک خانوادم با فرزند داشتنشون مشکل دارن.مادرم رو راضی کردم.پدرم فوت شدن ولی هرگز جزات نمیکنم ک ب برادرام بگم.چون ممکنه ن تنها موافقت نکنن بلکه برام محدودیت های جدیدی توی روابط اجتماعیم ایجاد کنن.من ساکن شهرستانم و اون اقا و همسر اولشون ساکن تهران(دلیل انتخابم زندگی توی تهران نبوده) .یک جلسه من با خواهر ایشون صحبت کردم.ک فرمودند ما نمیزاریم سر کار بری.ما برات عروسی نمیگیرم.ما فقط یک سکه مهریه میکنیم و ممکنه نزاریم بچه دار شی تا مبادا بین بچه ها فرق بزاری.گفت تو باید در حق نوه ما مادری کنی حتی بیشتر از مادر واقعی ولی حق نداری بهش بگی بالای چشمش ابرو هست ک با ماها طرفی.گفت تو بخاطر ساکن شدن توی تهران هست ک داداش منو انتخاب کردی؟پس دلیلت چیه؟اخه اگر من موقعیت تو رو داستم محال بود که کسی در شرایط برادرم رو انتخاب کنم.خلاصه اخرش هم گفت نظر من اینه ک برادرم با یک مطلقه ازدواج کنه تا بتونه پسرش رو براش بزرگ کنه.تو تجربه نداری.بعد ک با خودش گفتم چرا جلوی خواهرت چیزی نگفتی.گفت باید خودت جوابش رو میدادی ک مهریه و عروسی رو شماها لازم نیست بدید و خودش میده.خودش میگه رجوع نخواهم کرد و ازش متنفرم.خیالت راحت که برات کم نمیزارم.خیالت راحت که خوشبختت میکنم.دلیل طلاقشون رو اینطوری مطرح میکنه ک همسرم وسواس فکری داشته.روی جهیزیه اش حساس بوده.مدام مادرش در مورد زندگیمون تصمیم میگرفته و....گفتم میخوام با همسرت صحبتی داشته باشم.گفت سر فرصت خبر میکنم ک بری پیشش.بارها که شاهد تماس های تلفنی شون بودم،خانومش بد دهن و تند خو هست.این اقا هم کم عصبی میشه ولی وفتی عصبی بشه بشدت عصبی میشه.دلیل اصلی ازدواحش با من اینه ک من اهل شهرستانم و خانوادم نمیتونن مدام توی زندگیم دخالت کنن یا من مدام قهر کنم و برم خونه مامانم.البته میگه دوستم داره.ک فکر کنم راست میگه.الانم قراره من با پسرش صحبت کنم.راستش دعا میکنم ک همسر سابقش ازدواج کنه تا شاید کمتر به این اقا زنگ بزنه.مدام زنگ میزنه.اینها ۴ ماه هست ک توافقی جدا شدن.و دو سالی میشه ک جدا زندگی میکنن از هم.من از یکهفته قبل از طلاق رسمی با این اقا اشنا شدم.نمیدونم چکار کنم.اگر ب خانوادم بگم بچه داره،موافقت نمیکنن.اگر نگم و پنهان کنم و ازدواج کنم و اونا بعد از ازدواجم بفهمن حتما منو طر میکنن و شاید اجازه ملاقات با مادرم رو حتی بهم ندن.میترسم اون اقا زمانی با خانومش رجوع کنه.میترسم خانومش ازواج نکنه و از طریق پسرش بتونه توی زندگیم تفرقه بندازه.همه رو ب این اقا گفتم و گفته خیالت راحت.نمیزارم ذره ای اذیت بشی.کاش یکی بگه چی درسته.چی غلطه
منم تو چنين موقعيت گير افتادم نميدونم قيد عاشقي بزنم يا قيد خودم،،،،،البته اون تا الان خيلييييي خوب بوده و هست ولي من الان ترسيدم بابت بچه ٣ساله ك پسرش البته ميگه من زير بار نگهداريش نميرم اما من ميترسممم چ كنمممم
نگرانمممم،،،،خودممم ظرفيت شكست و ندارم ميميرممم از اين بابت
من٢٤اون٣٨با يه بچه ٣ساله پسر كار درستي يا نه
سلام
من 18 سالمه و بنا به دلایلی با مردی 35ساله که 2 همسر داشته و متارکه کرده و 3 بچه داره ازدواج کردم(البته مجبور شدم به این ازدواج تن بدم)حالا نمیتونم بچه های شوهرم رو تحمل کنم و چند روزه سر اینکه میره به بچه ها سر میزنه باهم به مشکل میخوریم.من دختر بچه دوستی هستم ولی نمیدونم چرا نمیتونم تحمل کنم بره پیش بچه هاش و واقعا ازشون متنفرم
سلام من یک سال و نیمه چنین ازدواجی کردم. همسرم ۱۴ سال بزرگتر و یک دختر ۵ ساله داشت و جدا شده بود. هر موقع از چیزایی مثل این ک دوست ندارم دخترش تو تخت شبها کنار ما بخابه شکایت میکنم میگه اولویت اول من تو زندگی دخترمه. خانوادش انتظار دارن من و شوهرم برای بچش قربونی بشیم. راستش این ازدواج اصلا اسون نیست
همسرت فرشته هم ک باشه ب این فک میکنی میتونستی زندگی راحت تر و بهتری داشته باشی. اگر برگردم هیچ وقت باهاش اشنا نمیشم
هیچ وقت فکر ازدواجو باهاش نمیکنم. چون عشق خ اسیب پذیره و بعد یک سال و نیم هیچ چیز دیگه شبیه اون اوایل نیست. تو زندگی ی دارم تلاش میکنم ک اولویت هیچ کس نیستم.
سلام من دختریم ۲۲ ساله نزدیک به ۷ ماهه با ی پسر ۲۴ ساله نامزد کردم منتها این پسر قبلا توی سن ۲۰ سالگی با ی خانوم ۳۷،۸ ساله صیغه میکنه بعد از چندوقت به دلیل مخالفت خانواده اقا پسر و اختلافات شدید بین پسر و اون زن همه چیز بهم میریزه و از هم جدا میشن البته اون خانوم مطلقه بوده و دارای ی فرزند پسر ۱۷ سالست من با این پسر دوست شدم و اون تمام جریان زندگیش و برام گفت گفت که یه هوس بچگانه بوده قرار شد بعد از چند وقت از دوستی و شناخت ب خاستگاریم بیاد و ازدواج کنیم اما بعد از چندوقت متوجه شدیم که اون خانوم بارداره الان نزدیک ب یک سال از اون ماجرا میگذره و بچه ب دنیا اومده من با اون اقا پسر ازدواج کردم ما عاشق همیم دیوونه واربابته همین عشق حتی توی این چندوقت لب باز نکردم تا به خانوادم چیزیو بگم و بساط عقد و دوتایی یجوری چیندیم الانم جز خودمو شوهرم و خانواده شوهرم هیچکس از وجود اون بچه اطلاعی نداره شوهر من سختیای زیادی و توی زندگیش کشیده من نمیخواستم ی پسر ۲۴ ساله ی عمر با حسرت توی این دنیا زندگی کنه اون حق زندگی کردن و داشت و نباید بابت ی اشتباه ی جهالت بچگی و جوونی نابود میشد من توی این یکسال دوستی و ۷ ماهه عقد انقد فهمیدم که هیچکس مثه اون نمیتونست تو زندگی منو درک کنه و بهم ارامش بده اون ماهه ماه اما خب وجود اون بچه و ازدواج قبلی کاملش نمیکنه چون هیچکس تو این دنیا کامل نیس اون خانومم دختر بچه رو پیش خودش داره بزرگ میکنه و گفته هیچوقت نمیده به همسرم اما ماه ب ماه برای خرجیش همسرم برای بچه پول میریزه نمیدونم انتخابم غلط بوده یا درست اما دلم هیچوقت نمیتونست از عشقی ک بینمونه دل بکنه خلاصه که ازدواج اینطوری پر از استرس و اینکه واقعا نمیدونی در اینده چه چیزی قراره برات پیش بیاد اما اگه عاشق باشی به جون میخری امیدوارم چندین سال دیگه ام که بگذره همین قدر قرص و محکم روی حرفام باشم
