اگر میپرسی از حالم دقیقا مثل بیروت است
لبم آواز میخواند دلم انبار باروت است🥲
مرا دردیست اندر دل که گر گویم زبان سوزد
اگر پنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد
منجم کوکب بخت مرا از برج بیرون کن
که من از طالعم ترسم ز آهم اسمان سوزد🥲
من نمی دانستم
معنیِ «هرگز» را
تو چرا بازنگشتی دیگر
مادرم🕊🖤
تو تاپیک اخرم نوشتم جدیدا یکی😄
برای خودمع ولی میدونم خوب نیست زیاد🌱🥲
چشم مستت عجیب شوق می افکند در دلم
عشق بازی میکنم با شوق چشمت در دلم
دائم پریشان میشوم پریشان نگاهت میکنم
شاید خجل میشوی که روی میگردانی ز دلم
کاش این قلم اتصالی داشت با رگ های تنم
واژه های ملتهب سازگاری داشت با حرف دلم
از سرخی لب هایت عزم نوشتن کرده بودم
گفتی عشق مقدس است من نیز شرم کرده بودم
خلاصه ای غریبه کلام آخرم بس گفتنی است
پنبه در گوش کنی هم ز احوالم کلامم دیدنی است
سال هاست ز جور عشقت جگر سرخ کرده ام موی سپید
نیامدی هم دیگر نیا این عاشقت چندی است که رفتنی است...
عشق جای عقل شد فرمانروای کائنات
بعد از این آسودگی را آسمان بینَد به خواب...
جهانا شگفتی ز کردار توست
شکسته هم از تو هم از تو درست
همی بچه را باز داند ستور
چه ماهی به دریا چه در دشت گور
نداند همی مردم از رنج و آز
یکی دشمنی را ز فرزند باز
حکیم فردوسی
شاهنامه
.
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
22 ثانیه پیش
25 ثانیه پیش
26 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز