سلام خیلی درددل دارم خیلی راجب ازدواجم
هستید
بگو عزیزم
جان
من دختر آخر خانوادم یک دختر ساده بودم ک همه تو مدرسه بهش زور می‌گفتند یک پدر ومادر تقریبا سن بالا دارم ک اینام آدمای خوبی هستند ما کسی خونمون زیاد رفت وآمد نمی‌کرد ک بخوام خوب بد رو یاد بگیرم همه برادر خواهرام ازدواج کرده بودن و من تو خونه تنها بودم با پدر ومادرم
بگو عزیزم
بگو هستیم
وقتی کلاس ششم بودن همه مسخرم‌میکردن درسم اون موقع خوب نبود تا اینکه کلاس هفتم شدم کلاس هفتم یک خانمی داشتیم گفت چند شده نمرات گفتم همش خیلی خوب بعد گفت قیافت میخوره ک دختر درس خون بشی و اون انگیزه شد ک من‌درس خون بشم
ولی اون خانم میگفت تو سن پایین ازدواح نکنید اشتباهه و...
خلاصه من یو ترسی از ازدواج در وجودم شکل گرفت و دختری هم نبودن اهل دوست پسر اینا باشم چون خانوادت سنتی هستیم
خلاصه از کلاس دهم خواستگار اومد اما هیچ کدوم قبول نمیکردن اصلا نمیذاشتم بیان داخل خونمون........
خلاصه گذشت تا اینکه کلاس دوازدهم موقع کرونا عاشق شدم ولی اون‌نمی‌دونست
و هیچ وقت بهش نگفتم هیچ وقت چون فضا کوچیک بود نشد ۲ سال ۴ ماه منتظر موندم‌اما نیومد
اذیتم خیلی شدم تا اینکا یک شب از سفر بررگشتم از حرم حضرت معصومه شاه عبدالعظیم امامزاده سلطان علی ب محمد باقر ک مثل امام حسین سرشو بریدن چادر سفید مو همه جا کشیدم گفتم با اون ازدواج کنم
ای بابا چرا اینقدر قطره چکونی میگی!؟؟؟؟
چرا ادامه ندادی؟؟؟؟
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز