هربار میبرم متخصص از بس بهم گفتن این تو همه زمینه ها وارد هستش.هرچند اگه وارد یود نمیگفت غذای نوزادتو با عسل شیرین کن.یا مثلا بهم گفت رفلاکس اصلا وجود نداره و بقالیه دکتراست در حالی که نوزاد من واقعا رفلاکس داره.یا گفتم یبوست داره گفت کف دستشو ماساژ بده و...
با توجه به توصیفاتی که کردی هیچی نیس...بیخود این دکتر اون دکتر نرو عزیز
نوزاد هست اندازه سنش ازش توقع داشته باش
دختر من۱سالشه زیر بغلش میگیرم راه نمیره پاش خم میشه
برا بچه شما حتی این کار هم زوده که زیر بغلش بگیری،اذیت میشه نکن
[QUOTE=358432863]توکل به خدا.ممنون که جواب دادی دیوونه شدم بس چیزای مختلف خوندمو شنیدمو ...[/QUOTEسلام عزیزم با تاپیکت یاده خودم افتادم .امروز واکسن ۱۸ماهگی دخترمو زدم دقیقا یکسال پیش تو همچین روزی که رفتم واکسن ۶ماهگی بزنم شروع شد استرسای من والان فهمیدم چقدر اشتباه کردم یکسال زندگیمو کلا رها کردم وفقط کارم شده بود استرس تکامل بچم چون سزارین بودم وبچه افت ضربان قلب داشت بدلیل پیچیدن بندناف همش فکرای منفی میومد تو سرم .البته بچم دنیااومد مشکلی از نظر تنفس نداشت ولی بعده ها خودم میخواستم همچیزو ربط بدم به سزارین .تو ۶ماهگی به هیچ وجه بچم نمیتونست رو پاهاش وایسه ومن چقدر ترسیدم واین باعث شد تا کارای دیگشم بتونه انجام بده من از استرس بمیرم .حتی دخترم ۱۱ماهگی چهاردستو پارفت و۱۶ماهگی مستقل راه رفت وهیچ مشکلی نداشت خداروشکر فقط بهت بگم که اصلا استرس نداشته باش توروخدا استرست به بچت منتقل میشه مطمئن باش همچیرو به وقتش انجام میده هربچه یجوره یکی دیر تر یکی زودتر .من دوتابچهامم مدله هم نبودن .مطمئن باش ساله دیگه این موقع یجا بندنمیشه مطمئن باش .۴۰روز حدیث کسا به نیت سلامتی فرزندت بخون ومنو بچهامم دعاکن مطمئن باش بچت هیییچ مشکل پزشکی نداره .ضعیف بودنم یکی از عامل تنبلیشونه دختر من رفلاکس وآلرژیم داشت واحساس میکردم کلا این بچه پاهاش جون هیچکاریو نداری ولی الان ماشالله راه میره قشنگ
سلام عزیزم.ممنون از دلگرمی که دادی.بچه منم ۵ روز ان ای سی یو بستری بود.توی پرونده زدن به دلیل ttn.که چیزه خاصی نیست ولی دکتر گفت چون صدای گریشو نشنیدی ممکنه مشکل از بیمارستان باشه.البته دکتر داخلی بودن.حالا منم همش فک میکنم نکنه بچه م تو بیمارستان تشنج کرده یا اکسیژن به مغزش نرسیده و بیمارستان به من چیزی نگفتن.کارم شده نت گردی تا روزی که جواب ازمایشش بیاد.خدارو قسم میدم به عزیز ترین بنده هاش که منو اینجوری امتحان نکنه.خیلی حالم بده و حال بقیه اعضای خونواده هم بد کردم ولی واقعا نمیتونم بهیزای خوب فکر کنم
میفهممت چون تمام این روزارو گذروندم وتو این ۱سال بخاطر استرس زیادی که بهم وارد شد ریزش موی شدید وسفید شدنه موهامو دیدم تو ۲۸سالگی چون تمام کاراشو با پسره اولم مقایسه میکردم وباز بیشتر میترسیدم این یکسال اندازه ۱۰سال برام گذشت چه فکرایی که نمیومد تو سرم ولی درنهایت همش الکی بود وخدا کمکم کرد اون روزا گذشت .انشالله برای شمام همینه توکلت فقط بخدا باشه
این عکس بچه من نیست ولی بچه من از اینم بدتر پاشو جمع میکنه بالا.
دختره من کلا علاقه ای به پا رو زمین گذاشتن نداشت تامیگرفتم سریع پاهاشو جم میکرد تو شکمش خیلی دیر پا گذاشت زمین راستش دقیق زمانشو یادم نیست چون بعدش رفتم تو فاز اینکه چرا سیته خیز وچهاردستو پانمیره تازه تو ۸ماهو نیمگی نشست .البته دختره من ۳۶هفته دنیااومد دکترم گفت تمام کاراشو با یکماه تاخیر حساب کن
