ازدواج بعد جدایی با وجود پسرم لطفا راهنمایی کنید🙏

خداروشکر می‌کنم که امیدوار شدید.

ناامید نباشید اما سهل هم نگیرید.

ایشون تا حدودی حق دارن چون تعداد آدم‌های بد بسیار بیشتره و برای رسیدن به نتیجه‌ی خوب باید هم وقت زیادی گذاشت و هم مشورت خوبی گرفت.

یعنی که باید حواستون رو خیلی جمع کنید.

شما کارهایی که درست و اصولی هست رو انجام بدید و تلاشتون رو بکنید، شک نکنید خدا هم کمکتون میکنه و نتیجه‌ی خوبی می‌گیرید.

هیچ کس با اون بچه به چشم عشق و فرزند خودش نگاه نمیکنه

بلکه اغلب به عنوان یه بخش اضافه یا کسی که مانع میشه بین زن و شوهر نگاه میکنه

برا همین میگم سنش بره بالا تا کمتر وابسته بشه

این مدل ازدواج ها معمولا سرانجام خوبی نداره بازم خودتون بهتر میدونید 

مهربونی دیگه گوهر کمیابی شده

دقیقا وقتی بچه داری یاباید توزندگی قبلی بمونی یا اینکه بچتوبزرگ کنی یادت باشه ب خاست خودش تواین دنیا نیومده ب خاسته شمابوده موظفی درست و بی درد بزرگش کنی

هیچکس توزمان اشنایی خودشو نشون نمیده همه میخان نشون بدن ک بهترینن ازدواج شانسیه  من ۱۱ ساله باهمسرم دارم زندگی میکنم ۶ سال بعداز زندگی شناختمش

بابای من ۳ سالم بود به یه سال نکشید ازدواج مجدد کرد

من وقتی میرفت سرکار و با اونا تنها میشدم اینقد زجه میزدم که میخواستم بمیرم اونا هم میگفتن چه مرگته و فلان

بعدشم اینقد کتکم میزد تمام کارای خونه رو به من میگفت بکنم خودشم شاغل بود

مثه چی جارو میزدم ظرف میشستم تمیز میکردم قبل از اینکه بیاد

اگه نیومد کاری نکرده بودم روزگارمو سیاه میکرد اگه انجام داده بودم الکی میگفت کثیفه هیچ کاری نکردی و فوش میداد

سر همچی هم بهم گیر میداد سر رنگ لباسم سر موهام سر بیرون رفتن با دوستام یه بارم نذاشت با دوستام وقت بگذرونم

الان ۲۴ سالمه یه ادم افسرده ام گه دلم نمیخواد با هیچکس دوست بشم به خودم و زندگیم هم امیدی ندارم تازه تو ازدواج هم شکست خوردم چون بخاطر فرار از اون ازدواج کردم حتی رشته دانشگاهمم بخاطر فرار از اون یه رشته بیخود انتخاب کردم 

من با مردی ازدواج کردم که شرایط شما رو تقریباً داشت وقتی من با همسرم ازدواج کردم پسر همسرم ۹ـ۱۰ سالش بود.

یه مدت سعی کردیم جوری رابطه رو پیش ببریم که ببینیم همه می تونن کنار بیان یا نه.

خیلی باید دقت کنین خیلی.