من طبق نظر و عقاید خودم میگم. کشورهای دیگه اگر به جایی رسیدن ، با تلاش فراوان ، برنامه ریزی ، مدیریت ...
من فکر نمیکنم ما به این مرحله برسیم. چون ادمها بدتر هم شدن.
وقتی یه نفر تا میفهمه من میخوام یه کار خیلی کوچیکی تو زندگیم بکنم شروع میکنه نقشه کشیدن و سنگ انداختن من چیکار باید بکنم؟ دیگه میتونم به پیشرفتش کمک کنم؟
چرا وقتی میخوایم نون بخریم،ماشینمونو دوبله وسط خیابون پارک میکنیم که خدایی نکرده دو قدم پیاده راه نریم؟چرا تا یه اتفاقی میفته خوره وار جلوی صرافی و طلافروشی صف میکشیم؟چرا تا گفته میشه،یه کالا میخواد گرون بشه،برای خریدنش هجوم میبریم؟چرا دنبال پول مفت توی بورسیم؟چرا واسه اینکه بچمونو از مدرسه برداریم،وسط خیابون ماشینو نگه میداریم و بوق میزنیم و آسایش بقیه رو درنظر نمیگیریم؟چرا وقتی مهمون داریم،فکر میکنیم دنیا حول ما میچرخه و اصلاً به همسایمون اهمیت نمیدیم که شاید کسالت داشته باشه؟چرا انقدر خودخواهیم؟هر چیزی لیاقت میخواد
بچه ها باورتون نمیشه! برای بچم از «داستان من» با اسم و عکس خودش کتاب سفارش دادم، امروز رسید خیلی جذذذابه، شما هم برید ببینید، خوندن همه کتابها با اسم بچه خودتون مجانیه، کودکتون قهرمان داستان میشه، اینجا میتونید مجانی بخونید و سفارش بدید.
من خودم به شخصه به این فکر میکنم که اگر نظام آموزشی و تربیت خانواده ها و موارد اینچنینی درست باشه ، ممکنه نسل های آینده بتونن کارهای خوب و اثرگذاری انجام بدن.