روش های تربیتی منو جاریم باهم فرق داره ولی نتیجه چی

اصلا مثل جاریتو قبول ندارم.بچه هاش کوچیکن فعلا.بزرگ بشن دیگه ابدا حرف گوش نمیدن و نتیجه سخت گیری زیاو یه نوجوان و یا جوان یاغی را خواهد داشت.باچشمم زیاد دیدم.بچه ای که توسخت گیری بزرگ شد و وقتی مثلا ۱۸ساله شد ازخونه فراری شد و چندین شب بیرون ازخونه میموند.روش شما هم فکرنمیکنم درست باشه.بچه را نباید زیادهم دل به دلش بدی و گاهی بایدسختگیری کنی.حس میکنم شما و جاریتون افراط و تفریط دارید و حد وسط بینتون بهتره

شاید بزرگتر بشن تاثیر عکس داشته باشه شاید داری تاثیر تربیت رو زودتر از چیزی که باید نتیجشو می بینی 

تو این سنی که میگی همه بچه ها حرف گوش کن میشن میترسن ولی بذار بعد بلوغ ببین چطوری میشن 

خب باید صبر داشته باشی الان بچه ها هنوز در حال تغییرن.  مگه چند سالشونه که انقدر ازشون انتظار داری 

حرف مردم مهم نیست عزیزم. منم یه پسر ۸ ساله دارم و روش تربیتم از اول روش شما بوده. پسرم از بچگی اروم بود و الانم ارومه. باور کن ناارومی دخترت برای روش تربیتت نیست. ایشالا از ۹ سالگی به بعد دخترت نتیجه روش تربیتتو میبینی و به خودت و دخترت افتخار میکنی. هرکی گفت دخترت چرا اینجوریه بگو اقتضای سن و ژنتیکشه و هرچی هست من بهش افتخار میکنم

به عنوان یه معلم دوستانه میگم بچه هایی که از اول بهشون مسولیت داده شده و قانون براشون گذاشته شده خیلی آروم تر و منطقی تر و فهمیده تر از بچه های دیگه هستند. 

متاسفانه الان مادرها زیادی به دل بچه ها راه میان. بعدا بچه ها از پس مشکلات زندکی و ... برنمیان 

سختگیری با کتک فرق داره. شما یه جاهایی که جیغ و داد کرده کوتاه اومدی.  راهش و یاد گرفته . باید سه حاهایی قاطع باشی . اگه حرف گوش نکنه شما هم امتیازاتی و ازش بگیری.  یاد بگیره اگه حرف گوش نکنه از یه سری چیزهایی هم خبری نیست