اینجا خانم های بالای چهل سال هستن باتجربه ها

ببین هرکسی تو زندگی خودش شرایط و اخلاق آدما ها رو بهتر میدونه 

من ۴۵ سالمه  ۲۲ساله ازدواج کردم   ۱۵ سال رفت و آمد داشتم اما خدا میدونه چقدر میکشیدم از دست اخلاقای مزخرف شون مخصوصا مادرشوهرم   زنی که کل فامیل باهاش مشکل دارن هم با خودش هم با پدرشوهرم   خلاصه  سر ازدواج برادرشوهرم اختلافات بالا گرفت و من متوجه شدم حتی شوهرم لیاقت من و از خودگذشتگی هامو نداره   رفت و آمد رو کنسل کردم  همسرم راضی نیست اما عادت کرده   همینه که هست  

من با همشون قطع رابطه ام، چن ساله البته این قطع ارتباط دو طرفه است،

ولی شوهرم خودش با بچه ام مثل سابق و خیلی راحت میره و تو جمعشون و تو مهمونی هاشون هست.

مردی که  از سمت خانوادش همه چیز رو میبینه و این احترام رو یکطرفه  بخواد   میخوام صد سال احساس خوشبختی نکنه  

اخلاق ها و شخصیت های مزخرف پدر مادرمون خواهر برادرمون رو خودمون مجبوریم تحمل کنیم  اما همسرمون همچین اجباری نداره  باید یه زحمت به خودمون بدیم این رابطه رو مدیریت کنیم  وای وقتی نخوایم این زحمت رو یکشیم  نتیجش میشه دعوا اختلاف قطع رابطه

درسته نمبشه با خونواده ی شوهر قهر بود و شاد زندگی کرد...در هر شادی که باشی شوهرت یاد خونواده اش میفته...روابط رو میشه کم کرد اما قطعش روابط زن و شوهر رو تحت تاثیر میذاره.....مرد هم وقتی که تنها میره خونه ی باباش احساس شکست  می کنه و غرورش زیر سوال میره..ادامه ی چنین وضعی رابطه رو خیلی سرد میکنه...به تک و توک ادم هایی که با قطع ارتباط خوش هستند توجه نکن..

  دقیقا مشکل خودخواهی آقایون هست  ماشالاه در اکثر زمینه ها آسایش خودشون الویته   

ایندفعه برو /بزار شما شروع کننده کار خیر باشی

شما بین بد و بدتر یکی رو انتخاب کن.هرکدوم تاثیر بد کمتری رو زندگیت میزاره ولی جدای از همه چی چون گفتی پیرن و مریض ی وقت خدای نکرده میمیرن و بعد پشیمون میشی ک راه چاره ای نیس