مجردم ولی نه پدر نه حتی مادر هیچ درکی از احوالم ندارن.
با خودم فکر می کنم مامانم که خودش پریود میشه چطور می تونه نسبت به وضعیتم اینقدر بی درک باشه.
من بیشتر قبل پریودی مشکل دارم از عصبی شدن تا غمگینی و خستگی مفرط،وقتی شروع میشه تازه راحت میشم و شوهرم میگه واقعا باید شیرینی پخش کنیم خدایی حواسش هست راضیم در کل
من پریودام سبکه
تو کارای خونه کمک می کنه
بچه ها رو نگه می داره غذا از بیرون میگیره بعضی وقت ها
دمنوش و کیسه ابگرم هم برا میاره
من رفتارام هنگام پریودی اصلا منطقی نیست، خیلیییییی عصبیم، کتکش میزنم، بلند بلند گریه میکنم، وسواسی میشم، به کجی موز گیر میدم حتی
انقدر صبوری میکنه که شرمنده میشم
بعضی وقتا از زور خستگی رگای چشماش قرمز میشه ولی بازم بهم سر میزنه
من خودم نمی‌دونم والا اسی چیشد
اولا خدای احساس بود دو سال اول
همه چی تموم بود همیشه گل می‌خرید کادو می‌خرید شعر میخوند جان از دهنش نمیفتاد
تا سال پیش
اون ب مشکل مالی خورد ولی نه اینکه قبلش پولدار باشه نه اتفاقا همیشه این مشکل مالی بود باهاش خب جوون بود کار میکرد
پریودامم ک همیشه خوراکی می‌خرید کتاب میخوند کلی کار میکرد زنگ میزد همش حالم میپرسید
باورت میشه می‌نشست تاریخ هاش رو تقویم قلب می‌کشید قرمز میکرد یادش نره
الان یه چشماش مونده ک تهش میخونم دوسم داره
دیگ هیچی ب هیچی شد الان یه آمور فقط مونده تو دهنش
یه ام زنگ بزنم جواب نده میگه نگران شدم
اون روز تو دوره ام جواب ندادم زنگ زد گفت نگران شدم حالت بد نشده باشه فهمیدم هنوز زنده است
دلم پر بود ببخشیدا زیاد نوشتم 🤌😂
