ایستگاه اتوبوس . خود اتوبوس . فکر گوشیم ببین منو به چه راههایی کشونده . میرم تو کار درد و دل
البته قبلشم بودم ولی کم
چکار کنم ... از تنهایی تو خونه و بی حرفی بقیه اینجورم ، و دوستم یکیشون رفته تهران . بقیه هم هستند اما مگه میشه همه حرفامو اون لحظه بهشون بگم که میخوام صحبت کنم . راهکار بدین جز روانشناس که نمی تونم برم
با اینکه خودم روانشناسی خوندم
لطفا راهکاری بدین . مثلا چکار کنم میرم بیرون با همه صحبت نکنم
بنظرتون نوشتن می تونه برام موثر باشه یا چی
درخواست بده حرف بزنیم
انگلیسیت اگه خوبه با ربات هوش مصنوعی حرف بزن
نوشتنم قطعا کمک میکنه
فکر کنم شما دیگه خیلی برون گرا هستی 😅
دوست منم اینجوری بود حتی به کفاش کنار خیابون هم رحم نمی‌کرد میرفت کلی باهاش حرف می‌زد 🤣
اینکارو خوبه، هم درد دل میکنی هم از علمت کسی را راهنما میشی،،
طرفای ما اگر کسی از ایل و طایفه خودمون باشه باهاش راحتیم و اینم کل زن ها و مردهای قومشون رو گیر میاورد🤣
اتفاقا اینکه توی ایستگاه با بقیه صحبت میکنین یعنی خیلی اجتماعی هستین و اعتماد به نفس خوبی دارین ولی اگر از مسائل خصوصی زندگیتون میگین دیگه مشکله
عزیزم باید بتونی از تنهایی خودت هم لذت ببری ... یکم خوددار باشی ... خودداری توی صحبت کردن هم از آدم یه آدم جذاب میسازه ... با خودت باش بیشتر قرآن بخون نماز بخون با خدا حرف بزن...حرفات رو بنویس ...یه کتابی هست راه هنرمند بگیر بخون
آره عزیزم مردمی که ما رو نمیشناسن نمی تونن همدردی حتی باهامون کنن
البته آشنا هم من تجربه خوبی ندارم کلا صمیمی نشدن خوبه
می‌دونی باید یه زندگی تنهایی هیجان انگیز داشته باشیم
داستان ظرافت جوجه تیغی رو بخون
تاپیک های این کاربر هم حالم رو خوب کرده
