دلم پره از این سیاهی شب
از سیگار لعنتی که هی میاد روی لب
یه جوون بدون حرف
سیاهی بحث
بیخود افتاده روی تخت
هی میریزه اشک
دستشو میگیره روبه سقف
از خدا میخواد بدون شرط
دیگه غم نباشه تو آسمون این شهر
زندگی جوونیش سر نشه روی تخت
ای خدای که میگی هستی هست
بلدنشو از جان نشون به خودتو به این آدامی پست دارن میزنن همو به خاطر بی پول فقر
