سلام دوستان میخواستم نظر خودم رو در مورد معجزه ی خدا بگم من از اول بارداری سختی داشتم اول هماتوم داشتم که استراحت مطلق شدم بعد که خوب شدم طول سرویکسم در آناتولی 36بود در هفته ی 22هفته ی بارداری احساس ترشح خیلی داشتم وقتی به دکتر رفتم گفت دهانه ی رحم دوسانت باز شده و طول سرویکسم به 5اومده بود یعنی میگن به 30به پایین که بیان خطر داره ولی من به 5رسیده بود و گفتن امیدی نیست شاید حتی تا 7ماهگی هم نکشی نتونستن برام سرکلاژ کنن برا همین حلقه گذاشتن و امیدی نبود من از اون به بعد استراحت مطلق یعنی روزی پنج دقیقه هم نمینشتم فقط برای دستشویی ولی با توکل به خدا من تونستم تا هفته 36برم و بچم سالم و سلامت به دنیا بیاد همیشه خدا هست فقط باید بهش امید داشته باشی خدایا شکرت
خدا رو شکر. هر دو سلامت باشین.
ی چیز دیگه ب غیر معجزه بوده..
اینکه کسی داشتی تورو تر و خشک کنه و کارات بکنه...
ما ن خدا داریم ن کسی رو
خداروشکر. انشالله همه این دوران رو به راحتی سپری کنن
نه عزیزم اصل اون خداست منم کسی نداشتم گاهی وقتا مامانم میومد ولی چیزی میخواستم همش رو صبح میزاشتن پیشم حتی ناهارم رو تا شب خلاصه اکثر وقتا تنها بودم همه کار و زندگی دارن هیچکس بنا نیست کسی رو تر و خشک کنه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
46 ثانیه پیش
47 ثانیه پیش
47 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز