چطوری میتونم کنار شوهری که دلمو زده ادامه بدم

بخدا تو زندگی کنارش از همه چیزم گذشتم

وقتی اومدم تو زندگیش دقتر و کارمند داشتم خونه بنامم بود ماشین داشتم دفترمم بنامم بود همه اینارو با خودم آوردم تو زندگیش دوتا فوق لیسانس داشتم کاری به سرمم آورد که خود خواسته کم کم از کارم دوستام همه چیزم زدم چسبیدم به زندگیم بچه هام ،،، نه اینکه بد دل و اینا باشه ولی اونقدرررر ذره ذره از کمک کردن بهم توی بچه داری یا کارای خونه در میرفت و چون من ایدآل گرا بودم خودم میچسبیدم به کارای خونه و بچه تا کم کم از کارم زدم و کارمو رها مردم از دوست زدم از خودممم حتی زدم در حدی که حق خودم نمیدونم دیگه با دوتا بچه یه تفریح کوچیک داشته باشم

ولی هیچچچچ کسی هم خق رو به من نمیده با مامانم خرف میزنم میگه زندگیت خوبه کم و کسر برات نذاشته شوهرت از نظر مالی منظورشه فقط بچسب به زندکیت/// با پدرشوهر مادرشوهر حرف میزنم به چون و چرا مامل حق رو نیدن به شوهرم میگن زندگیت رو بکن بهانه نیار 

مغز و اعصاب رفتم دارو داد خوردم اصلا بهم نمیساخت همه اش خوابلود بودم بعد روان پزشک رفتم یه مدل داروی دیگه داد بدتر کلافه ام میکرد دیگه دارو درمانی رو پیگیر نشدم ولی میدونم افسرده ام کنار این شوهر 

آره همه همینو میگن شوهرمم همینو میگه تا بحث میکنم 

ولی من تهش فکر میکنم خالم توی این زندگی و کنار این شوهر خوب نیست

از طرفی وقتایی هم که بحث نداریم با خودم بیشتر فکر میکنم میبینم مشکل خیلی حاد نیست و کجا برم بهتر از اینجا که حداقل از نظر رفاه و این چیزا تامینم ولی واقعا حالم کنار شوهرم خوب نیست و صد در صد میدونم افسردگیه

بله

کنار کسی بودن؟؟؟ اصلا حتی ذره ایی بعش فکرررر هم نکردم و نمیکنم والا دیگه این مرد که اینقدررر عاشقش بودم و وقتی اومدم خاستگاریم واقعا فکر میکردم شاهزاده ی سپار بر اسب سفیده ،،، زندگیم بعد ۸ سال کم کم به اینجا کشیده دیگه کی قراره بیاد کنار و توی زندگیم مولا که بخواد برام بهتر از این رقم بزنه

نه واقعا به این ور قضیه فکرم نکردم 

ولی در مورد افسردگی قبول دارم خرفتون رو فقط نمیدونم درمان میشم خوب میشم

عزیزم ممنونم از صحبتتات حتما بعد تعطیلات برمیگردم شهر خودم و پیگیر یه مشاوره خوب میشم خودم به این فکر میکنم حداقل هفته ایی یبار باید میرفتم تراپیست تا حداقل با حرف زدن سبک بشم در کنارش گره های روحیم درمان بشه شاید حتی همسرمم بگم بخواد باهاش خرف بزنه