در هر سنی میتوانی پُفک بخوری و آخرسر انگشتانت را با لذت لیس بزنی، میتوانی بجای اینکه فقط نیمکتهای پارک را حق خودت بدانی مانند ۷-۸ سالگیات تاپ سوار شوی و تاپ تاپ عباسی بخوانی،نگرانِ چه هستی؟!مَردُم؟!؟بگذار دیوانه خطابت کنند اما تو زندانی یک عدد نباش!بگذار بین تمام ناباوریها، دروغها،تنهاییها و آلودگیهای این شهر لحظاتی مانند کودکیات بخندی!تو هنوز همانی! چیزی جز یک سن در تو تغییر نکرده!فقط چند سال بیشتر اسیر زندگی شدهای!فقط چند سال...!هیچوقت دیر نیست.