مثلا نظر من اینه که اگه میتونی شرایط فراهم کنی و برنامه ریزی کنه که برنامه ریزی خودش معجزه میکنه و باعث میشه به همه کار هات برسی نگهش دار و مهم تر از همه اعصاب اینکه میتونی رفتار درستی با بچه داشته باشی و براش وقت بزاری
به همه این ها توجه کن چون هر چی سن میره بالا تر باروری سخت تر میشه و پر ریسک تر و اینکه اگر واقعا فرزند دوست داری بعدا به شدت پشیمون میشی و اون عذاب وجدانی که میگیری که من یه موجود زنده رو از بین بردم از همه بد تره بعدشم بدنت شرایط سقط داره سقط اسون نیستا به شدت سخت و درد اوره من خودم چند وقت پیش یکی از اقوام جنینش مرد و مجبور شد سقطش کنه خدا میدونه چی کشید و اینکه چه بسا این بچه پر از خیر باشه قدمش برات و اینکه با وجود قرص باردار شدی خودش پر از حرف اینکه قطعا یه حکمتی توش هست بعدشم اگه واقعا نمیخواستیش الان اینجا نبودی ته دلت بچت میخوای اگه بندازیش بعدا روحیت داغون میشه ولی اگه با وجود همه این ها میبینی واقعا شرایطش نداری و قرار بچت زجر دنیا رو بکشه دیگه قضیه فرق میکنه