اشتباهه...
شما به عنوان پدر،مادر نباید زیاد امر و نهی کنید...تا وقتی که ببینی واقعا داره به خودش آسیب می زند...
اما بجایی که گفتی نه....نباید دیگه کوتاه بیاین!
نه با آرامش! نه ای که بفهمه از روی دشمنی نیست...نه با اخم نه با توهین...
گاهی رفتار های بدش و نبین....خودتو بزن به اینکه ندیدم....نشنیدم...
ما تو خونه مون قانون داریم،صدای بلند ،با خشم شنیده نمیشه...
به دخترم می گم گوشم صداهای بلند رو نمی شنود!
صحبت کنیم،هم قدش می شم،دو زانو جلوش می شینم گوش می دم....
عصبانیت حقشه! پس وقتی عصبانی میشه،می گم مامان! عصبانی هستی؟! حق داری....(تایید احساسش).... بیا آب بخور،بیا بغلم،تا آروم بشی....
یادم نمیاد تا حالا لجبازی ازش دیده باشم....از هر دوشون...دختر بزرگم که الان نه سال اش هست...کوچیکه چهار سال...
البته یاد هم گرفتند کاری که دوست ندارند رو انجام ندن...به راحتی نه بگن....
من هم می پذیرم....
احترام می ذارم...
درباره ی اسباب بازی هم اینو بدونید ،اسباب بازی برای صاحبش هست...وقتی دوست ندارم به دوستش بده اجبارش نکن!
ولی اگر اسباب بازی دوستش رو خواست و اون هم نداد باید یادش بدید که اونم دوست ندارم اسباب بازی بده...
هر جایی که می رسید با خودتون اسباب بازی خودش رو بدید...تا یاد بگیره اسباب بازی اش رو با دوستش اشتراک بذاره...
عزیز دلم...دوست خوبم...مادر امروز باید مادر آگاه باشه....باید خودت رو تربیت کنی...بچه ات خودش تربیت میشه....
من به یاد ندارم به دخترام گفته باشم بچه بد!!!! می گم کارت بد بود،دوست نداشتم!
انگ نزن بهش....حتی گفتم پسرم لوسه،نازنازیه ،عصبیه و .....اشتباه نابخشودنی هست....
باهاش با صبوری وقت بگذرون،به دستای کوچلوش،چشمای کوچولوش نگاه کن،خیلی از اتفاقات بدیهی برای من و تو برای اون اولین هاست...
حق بده رفتارهاش معقول نباشه...
باهاش بازی کن،قلقلکش بده،بغلش کن،ازش زود عصبانی نشو....
اگر درست نشد.
مادر خوب مادری هست که بسیار مهربان است.اما بسیار هم مقتدره!