من سختم بود له شدم.. مردم ... ولی عقلم واسه تصمیمم ازم تشکر میکنه.. خودخواهی بود واسه علاقه مادرانه اونو از زندگی خوبی که میتونست تو اون خونه داشته باشه محروم کنم...اون میتونست بی دردسر و با رفاه وسلامت کامل روحانی وجسمانی بزرگ بشه در حالیکه در زندگی با من سرنوشتش میشد ترس وجنگ... من ناراضی از این نیستم.. از این ناراضیم که چقدر دیگه میشه یه مامانو ندید گرفت...