من ی دختر کاملا احساسیم و در هر مرحله از زندگیم بابت این احساساتم اذیت شدم نمیگم بده نه خودمو دوس دارم هر جوری هستم ولی از بعضی بی عدالتی ها اذیت شدم از تحقیر خسته شدم از ناراحت شدن خودم خسته شدم
از تنهاییم لذت میبرم ولی یه وقتا واقعا میترسم با خدا میگم ک خدا قراره همینجوری همش بمونم تک و تنها
خدا تو هستی آره همیشه ولی تنهایی برای آدمی حدی داره نیاز ما اینه ک کسی یا کسایی رو تو زندگیمون داشته باشیم ک قوت قلب بدن بهمون مارو حمایت کنن پشتمون باشن
ولی از خانواده ک بهتر نمیتونه باشه پس کو ؟؟!
من تا ابد باید بگم من قویم نیاز ندارم به هیشکی ولی یه جاهایی این کمبوده احساس میشه ت ک خدایی میدونی
من امید به تو بستم خدا
تو از هر کس بهتر میدونی ک من چ درد هایی ک به نا حق کشیدم
ازت میخام به حق بزرگیت دلم روحم جسمم رو هر طوری ک خواسته داره برام پیش بیاری
